Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.09.1961, Qupperneq 48

46
eru mælikvarði á beina- og vöðvaþroska. B-flokkslömbin, sem á káii gengu,
liafa lengri og þyngri fótlegg, lengri langlegg, dýpri brjóstkassa með meira
þvermáli og ummáli, lengra fall og þykkri bakvöðva en C-flokkslömbin. Aftur
á móti er enginn raunhæfur munur á fitumálum þessara flokka. Sum þeirra
(C og Ý) eru aðeins lægri, en önnur (D og J) aðeins hærri í B-flokki en í C-
flokki.
Þetta sýnir, að fallþungaaukning kállambanna (B-fl.) liggur fyrst og fremst
í aukinni vöðvasöfnun samhliða auknum beinavexti, en ekki i aukinni fitu
nema að því leyti, sem föil kállambanna hafa stærra yfirborð en föll C-flokks-
lambanna, sem slátrað var 23 dögum fyrr. Þessar niðurstöður eru hliðstæðar
við þær niðurstöður, sem lýst er í kafla VII.
Samanburður á málum A- og B-flokkslamba sýnir, að B-flokkslömbin hafa
raunhæft dýpri og víðari brjóstkassa, lengri föll, þykkri bakvöðva og þvkkara
fitulag efst á síðu, lengri, gildari og þyngri fótleggi en A-flokkslömbin. Eru
því föll kállambanna ekki aðeins þyngri, heldur jafnframt betri, þ. e. hafa
Jjykkari vöðva og aðeins meiri yfirborðsfitu en lömbin, sem gengu með mæðr-
um í úthaga á sama tíma (A-fl.).
Þessi tilraun sýnir, að þótt lömbin búi við mjög góð næringarskilyrði í sept-
embermánuði, þá tekst ekki að fita þau að nokkru ráði, lieldur vaxa bein nokk-
uð, en aðallega vöðvar. Þetta er hagkvæmt, vegna þess, að neytendur óska ekki
eftir mjög feitu kjöti. Búi lömbin við ágæt næringarskilyrði fyrir slátrun,
tryggir það samt betri flokkun, sumpart fyrir meiri vöðvafyllingu, en sumpart
fyrir það, að þau fremur bæta við sig fitu en leggja af.
Ef til vill gæti niðurstaðan af tilraun sem þessari orðið önnur, ef valin væru
í tilraunina mjög vel þroskuð og feit lömb, en slíkt á auðvitað ekki að gera,
\ egna þess, að ástæðulaust er að eyða fjármununum með beit á tún eða kál
handa iömbum, sem eru svo væn, að þau gefa góð I. flokks föll við slátrun
beint frá mæðrum sínum í úthaga.
3. HELZTU NIÐURSTÖÐUR.
1. Tilraun var gerð á Hesti haustið 1956 með að bera saman framför lamba,
sem gengu með mæðrum á úthaga annars vegar og móðurlaus á fóðurkáli hins
vegar frá 16. september til 9. október, eða í 23 daga. I tilraunina voru notuð
60 lömb, jafnmörg af hvoru kyni, og var þeim skipt í þrjá jafna flokka — A,
B og C, er tilraunin hófst, eftir þunga á fæti og kyni og tekið jafnframt tillit
til ætternis.
A-flokkslömbin gengu með mæðrum á úthaga, en B-flokkslömbin móður-
laus á fóðurkáli til 9. okt., er öll lömbin úr þessum flokkum voru vegin á fæti
og slátrað næsta dag. C-flokkslömbunum var slátrað, er tilraunin hófst, til þess
að fá vitneskju um, hvernig lömbin legðu sig þá.
2. Er tiiraunin hófst, vógu lömbin að meðaltali á fæti í A-flokki 37.20 kg,
í B-flokki 37.32 kg og í C-flokki 37.25 kg. Á tilraunaskeiðinu þyngdust lömbin