Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.09.1961, Qupperneq 98

96
tilraunaskeiðinu hafa lömbin fitnað tiltölulega lítið, þótt þau hafi bætt
miklu við fallþunga sinn, frá 1.76 kg í B-fl. til 4.40 kg í D-fl. Þessar niður-
stöður eru mjög í samræmi við niðurstöðurnar í köflum VIII, IX og X hér að
framan. Sýnir þetta, að ekki er hætta á offitun lamba á þessu aldursskeiði, þótt
þau gangi á fóðurkáli allt að sex vikur fyrir slátrun. Þau eru enn svo ung, að
þau stækka mikið og föllin þyngjast við góð næringarskilyrði, en þau fitna
aðeins hóflega og sízt um of. Öðru máli væri að gegni um veturgamalt fé eða
fullorðið, sem þegar hefur tekið út fullan vöxt. Væri slíkt fé sett á fóðurkál,
eða annan næringarríkan gróður, myndi það fyrst og fremst fitna, þótt vöðv-
ar, að sjálfsögðu, rnyndu þykkna eitthvað jafnframt.
3. HELZTU NIÐURSTÖÐUR.
1. Tilraun var gerð á Hesti 1959 með að bera saman mismunandi aðferðir
við meðferð sláturlamba síðustu fjórar til sjö vikurnar fyrir slátrun. I fyrsta
lagi var gerður samanburður á því að beita lömbum um mánaðarskeið móð-
urlausum á fóðurkál annars vegar og blandað grænfóður (raps, næpur og ný-
ræktargras) hins vegar, og hafa til samanburðar liimb, sem gengu með mæðr-
um sínum á óræktuðu landi á sama tíma, þ. e. frá 31. ágúst til 3. október.
1 öðru lagi var gerður samanburður á því, hvort betri árangur næðist með að
beita lömbum á fóðurkál 51 dag fremur en 33 daga fyrir slátrun. I þriðja lagi
var gerður samanburður á því, hvort gagn væri að því að gefa lömbum, sem
á káli gengu, hormón (stilbestrol). 1 tilraunina voru notuð 120 lömb, jafn-
mörg af hvoru kyni. Var þeim skipt í 6 jafna flokka, A, 15, C, D, E og F,
er tilraunin liófst 31. ágúst.
Lömbin í A-flokki gengu með mæðrum á úthaga, í B-flokki móðurlaus á
fóðurkáli og í C-flokki móðurlaus á blönduðu grænfóðri. Lömbum í þessum
jirem flokkum var slátrað 3. okt. Lömbin í D-flokki gengu á fóðurkáli móður-
laus og fengu 3 mg stilbestrol, og lömbin í E-flokki gengu móðurlaus á fóður-
káli jafnlengi og D-flokkslömbin, þ. e. frá 31. ágúst til 21. október, er þeim
var slátrað. F-flokkslömbunum var slátrað í byrjun tilraunar.
Er tilraunin hófst, vógu lömbin að meðaltali á fæti 33.79 kg í A- og B-fl.
og 33.82 kg í hinum flokkunum. Á tilraunaskeiðinu þyngdust lömbin á fæti
3.99 kg í A-fl„ 3.73 kg í B-fl„ 5.90 kg í C-fl„ 4.10 kg í D-fl. og 2.32 kg í E-fl.
að jafnaði. Aukning sláturafurða, þ. e. kjöts, mörs og gæru, reyndist 2.08 kg
í A-fl„ 2.39 kg í B-fl„ 3.49 kg í C-fl„ 5.86 kg í D-fl. og 5.68 kg í E-fl„ miðað við
að afurðir í F-fl. væru þær sömu og í hverjum hinna flokkanna í byrjun til-
r aunar. Fallþungaaukningin ein sér nam 1.56 kg í A-fl„ 1.76 kg í B-fl„ 2.52 kg
í C-fl„ 4.40 kg í D-fl. og 4.23 kg í E-fl.
Þetta er raunhæf fallþungaaukning, og er hún raunhæft meiri í C-, D- og
E-fl. en i A- og B-fl. Lömbin, sem á blönduðu grænfóðri gengu, bættu við sig
0.76 kg meira en þau, sem á káli gengu á sama tíma. Lömbín í E-fl„ er gengu
18 dögurn lengur á fóðurkáli en lömbin í B-fl„ bættu á því tímabili við sig