Strandapósturinn - 01.06.2021, Side 16

15
halda friðinn. Þó reyndi meira á samband ömmu við Gyðu, því að Kara
var bara heima á sumrin. Það er vandasamt að synda milli skers og báru
en við það var amma ansi lunkin. Þó að Gyða væri krefjandi dags daglega,
þá þótti henni líklega vænt um ömmu þó að hún gæti ekki tjáð það. Haft
er eftir Gyðu: „ég vona að sólin skíni á hana Pöllu mína í framtíðinni þó
að skuggarnir hafi stundum verið miklir“. Sjálfsagt hefur Gyða átt sínar
mjúku hliðar þó að skrápurinn væri harður.
Aðalvinnan hennar Gyðu var að sjá um símstöðina. Nóg var að gera
og gestagangur mikill vegna símans og afgreiðslu póstsins sem var líka á
Finnbogastöðum. Reyndar var heimilið eins og hálfgerð umferðarmiðstöð
því oft komu ferðalangar við til að næra sig og hvílast og fengu þá jafnvel
gistingu líka. Yfir sumartímann bættust svo við krakkar sem voru í sveit.
Þessir heimalningar hafa síðan flestir haldið tryggð við Finnbogastaðafólk
og sveitina svo að þeim hlýtur að hafa líkað vistin vel. Fjöldi heimilisfólks
gat farið hátt upp í tuttugu manns og svo bættist við allur gestagangur-
inn. Svo mikið er víst að amma mín hafði nóg að gera sem húsmóðir
og gest gjafi. Hún var líka virkur þátttakandi í félagsstörfum sveitarinnar;
Palla við eldavélina á Finnbogastöðum. Ljósmynd Þórey Hannesdóttir