Rökkur - 01.08.1930, Síða 38

84
R 0 K K U R
inn, „ekki líkar mér þetta. Þjófur
er þjófur, og það segi eg þér, þaíS
fer aldrei vel á endanum.“ Hann
fór meS hann til móSurinnar og
þegar hún heyrSi aS hann væri
sonur sinn, þá grét hún af fögn-
uSi, en þegar faSirinn sagSi að
hann væri meistaraþjófur, þá
runnu tár í tveimur lækjum niöur
eftir kinnum hennar. AS lokum
sagði hún þetta: „Þó hann sé orS-
inn þjófur, þá er hann samt son-
ur minn, og mér hefir þó auðn-
ast að líta hann enn þá einu sinni
augum mínum.“
Þau settust nú til borös og
snæddi hann með foreldrum sín-
um rýrðarrétt þann, sem hann
hafSi ekki lagt sér til munns um
langan tíma. Þá tók faSirinn
þannig til orSa:
„Þegar hann húsbóndi okkar,
greifinn þarna í höllinni, fær
vitneskju um hver þú ert og hvaS
þú hefir í frammi, þá mun hann
ekki taka þig á armleggi sína og
hampa þér, eins og hann gerði
þegar hann hélt á þér viS skírn-
arfontinn, heldur.lætur hann þig
dingla í gálgasnörunni.“
„Vertu óhræddur, faSir minn,“
sagSi meistaraþjófurinn, „hann
gerir mér ekkert, því aS eg kann
handverk mitt til fullnustu. Ekki
skal eg láta einn dag líSa svo, aS
eg ekki fari aS finna hann.“
Um kveldiS settist meistaraþjóf-
airinn í vagn sinn og ók ul hallar-
innar. Greifinn tók honum vel og
vingjarnlega, því hann hugSi
hann vera tignan mann. En þegar
komumaSur sagSi hver hann var,
þá bliknaSi hann í framan og
þagSi um stund. Loksins tók hann
til orSa og mælti: „Þú ert guS-
sonur minn, og því mun eg sýna
þér vægS og vorkunn og hlífast
viS aS leika þig hart. En fyrst þú
miklast af því, aS þú sért meist-
araþjófur, þá mun eg nú reyna
kunnáttu þína, en fáir þú ekki
staSist þá raun, þá verSur þú
hengdur.“
„Herra greifi,“ svaraSi meist-
araþjófurinn, „hugsiS ySur þrjár
þrautir eins erfiSar og ySur þókn-
ast, og takist mér ekki aS vinna
þær, þá geriS viS mig sem ySur
líkar.“
Greifinn hugsaSi sig nú dálítiS
um og mælti síSan: „Gott og vel.
í fyrsta lagi skaltu stela uppá-
halds reiShestinum mínum úr
hesthúsinu, x annan staS skaltu
taka lakiS undan mér og konu
minni þegar viS erum sofnuS,
þannig aS viS ekki verSum vör
viS og festargulliS af fingri henn-
ar, i þriSja lagi skaltu stela prest-
inum og djáknanum úr kirkjunni.
GefSu gaum aS orSum mínum, því
þaS varSar lífi þínu.“
Meistaraþjófurinn brá sér til
r.æstu borgar. Þar hitti hann
bóndakonu gamla, keypti af henni
föt hennar og fór í þau, því næst