Rökkur - 01.06.1931, Qupperneq 54

148
R O K K U R
þessi var nú um skeið í frakk-
neska liernum og gekk að eiga
frakkneska stúlku. Vann hann
því næst að sveitavinnu, en
vildi gjarnan eiga með sig sjálf-
ur og reisa bú. Fé skorti hann
þó til að ráðast í slíkt. En nú
harst honum sú fregn, að bols-
víkingar væri öllu ráðandi í
Ivákasus og að þeir lofuðu
hverjum verkamanni land-
skika. Hann ákvað því, að fara
aftur til Kákasus. Og hann
hafði á orði, að það væri eng-
in áhætta, að fara til þess lands,
þar sem liver verkamaður væri
eins og konungur í sínu riki.
Þegar hann kom til Kákasus
með fjölskyldu sína, bað hann
stjórnarvöldin um landskika,
en eigi var þeirri læiðni hans
sint.
I þess stað var hann ráðinn
vinnumaður á einum húgarði
stjórnarinnar. Varð hann bráð-
lega verkstjóri með 120 rúblna
mánaðarkaupi. Kjör hans urðu
því bráðlega betri en annara
verkamanna á búgarðinum.
Hann hafði frítt húsnæði, en
átti að fæða og klæða sig og
fólk sitt á þessum 120 rúhlum.
En sá böggull fylgdi skamm-
rifi, að hluti launanna rann í
allskonar ráðstjórnarsjóði, og
launum sinum mátti hann ekki
eyða nema á einum stað, í
stjórnarversluninni i næsta
þorpi. Við því hefði nú ekkert
verið að segja, ef hann hefði
getað fengið allar nauðsynjar
þar og við sanngjörnu verði, en
því var ekki að heilsa. Öll mat-
vælasala fór fram undir
ströngu eftirliti. Fyrir hvern
einstakling fjölskyldu sinnar
mátti liann kaupa: 1% punds
af brauðum á dag, 4 pund
maccaroni á viku, 1 pund af
kjöti þrisvar í viku, en það var
oft ekki fáanlegt, 2 pund af
sykri á mánuði fyrir sjálfan sig
og 600 grömm að auki fyrir
konuna og 1 pakka af tei fyrir
alla fjölskvlduna. Ýmiskonar
matvæli í dósum voru fáanleg,
en þau voru dýr, frá 1 og upp
í 5 rúblur dósin. Stundum gat
hann, þegar hann hafði eitt-
hvað aflögu, náð í tóbak og
eldspýtur frá smyglum. Laun-
in fóru öll í stjórnarsjóði, og
til matvælakaupa, og var kost-
urinn illur ög rýr. Verst var
þó, að ógerlegt var að ná í fatn-
að, olíu og fleiri nauðsvnjar.
Frakkneski sveitamaðurinn
var lítt hrifinn af þessu ástandi
og þótti mjög liafa skift um til
hins verra, frá því, er hann var
þar áður, því þá komust menn
betur af og voru frjálsari, og
var þó keisara-kúgunin rúss-
neska alræmd. Einna verst
undi þó Frakkinn því, að sífelt
hvíldu á honum grunsemdir