Rökkur - 01.06.1931, Side 81

ROKKUR
175
hannes Fri'ðlaugsson o. m. fl. —
Mun ganga greitt að ryðja brautina,
er margir góðir drengir leggja
hendur að.
Ferðasögur Jóns Trausta.
Aðalsteinn Sigmundsson gaf út
Ferðasögur Jóns Trausta á síðast-
liðnu ári. Er þetta allmikil bók, 192
bls., vönduð að frágangi. Útgefand-
inn á þakkir skilið fyrir að hafa
safnað i þessa bók ferðalýsingum
Jóns Trausta. Þær hafa allar verið
birtar áður að vísu, í blöðum og
tímaritum, en jafn mikilhæfur rit-
höfundur og Jón Trausti var, á það
margfaldlega skilið, að menn hafi
greiðan aðgang að þessum greinum
hans. Jón Trausti var skáldsagna-
höfundur, sem samtíðin auðvitað
kunni ekki að meta að verðleikum.
Og það skortir enn mjög á, að ís-
lendingar hafi gert sér ljóst, hvern
mann þeir áttu, þar sem Jón Trausti
var. Þeir tímar eru nú liðnir, er al-
þýðumenn eru látnir gjalda þess, að
þeir leita frægðar á vegum listanna.
Jón Trausti var látinn gjalda þess,
í fyrstu, en öfund og skilningsleysi
manna drógu ekki úr honum mátt-
inn. IJann skildi köllun sína og var
henni trúr. Ýmislegt má að verkum
hans finna og voru gallarnir oft af-
leiðing þess, hve mikilvirkur hann
var. Á hann í því sammerkt við
ýmsa mikilvirka höfunda erlenda.
En kostirnir voru yfirgnæfandi og
framtíðin mun að makleikum
meta hann meira en samtíðin gerði
og nútíðin gerir. — Eg lagði Ferða-
sögur Jóns Trausta frá mér glaður.
Það var ánægjulegt að ferðast með
Jóni Trausta. Það glöggvaði skiln-
ing minn á honum sem skáldi að
kynnast honurn serii manni. Likt
mun fleirum fara, er lesa þessar
ferðasögur — ferðast með höfund-
inum. Kynnin voru góð og gleym-
ast ekki. Og þau vildi eg þakka með
línum þessum.
Skóhljóð
Steindórs Sigurðssonar.
Ljóðakver þetta var prentað og
útgefið í Vestmannaeyjum i fyrra
og er frágangurinn í lélegra lagi
(slæm prentun). Höfundurinn stæl-
ir mjög Einar Benediktsson í mörg-
um kvæðurn sínum. Hafa margir
reynt það á undan Steindóri og ár-
angurinn raunalegur hjá ölluin und-
antekningarlaust. Steindór skortir
mjög smekkþroska. En mests gætir
þess þó, að höfundinn skortir hæfi-
leika til þess, að láta ljóð sín ylja
huga lesandans. Þau ljóð, sem tala
til hjartnanna, þó ekki séu þau heil-
steypt listaverk — jafnvel þótt þau
séu ófullkomin listaverk — eiga rétt
á sér, en þeirri hugsun gat eg aldrei
varist, er eg var að lesa þessi ljóð,
að þau skorti flest það, sem til þess
þarf að hrífa hugi ljóðelskra,
smekkvísra lesenda. En þrátt fyrir
allt er augljóst, að höfundurinn er
allþróttmikill og trúir á sjálfan sig
og sina köllun. Þess vegna kann
hann að ná lengra á braut listar-
innar en hægt er að gera sér mikl-
ar vonir um að svo stöddu. Vonir
hans kunna að rætast fyrir mátt
aukins mentunarþroska. — Stein-
dór er nú farinn til Noregs og hygst
að vinna sér ritfrægð hjá frændum
vorum. Rökkur óskar honum góðs
gengis. Áskell.