Rökkur - 01.06.1931, Qupperneq 24

118
ROKKUR
bergi Don Torribios í Tóledó.
Hann leit á klukkuna og sá, að
varla var liðin hálf stund síðan
hann kom í þetta óheillaherbergi,
þar sem hann hafði dreymt svo
]>ægilega drauma. Á tæpri hálfri
stundu hafSi hann imyndað sér aS
hann væri töframaSur, biskup,
ærkibiskup, kardínáli og páfi, og
nú var sú orSin niSurstaSan, aS
hann var glópur einn og vanþakk-
látur bófi. Þetta höfSu alt veriS
sjónhverfingar nema þaS eitt, að
hann hafSi gert sig uppvísan aS
fláræSi og ilskufullu hjartálagi.
Hann snautaSi burt þegjandi og
fann múlasna sinn þar sem hann
hafSi skiliS viS hann. SíSan hélt
hann heim á leiS til Badajoz jafn
ófróSur og hann hafSi aS heiman
farið.
Framtíð laiidliúnaðarlns.
V.
í Visi liafa að undanförnu
verið birtar nokkrar greinar uin
liið nýja landnám liér á landi,
eftir H. í greinum þessum er
margt vel athugað, en eigi get
eg verið hinum háttvirta grein-
arhöfundi sammála i sumum
atriðum eða skrifað undir allar
þær ályktanir, sem hann kem-
ur fram með. Mér skilst þó, að
H. sé að fullu ljóst hve mikla
þýðingu landbúnaðurinn hefir
og að nauðsyidegt sé, að þjóð-
ræktar- og jarðræktarmálunum
sé nægilegur gaumur gefinn.
En mér skilst, að H. líti svo á,
að menn hafi tekið skakka
stefnu í þessum málum hér á
landi, hið nýja landnám muni
verða okkur of dýrt, við fær-
umst of mikið í fang á skömm-
um tíma, og fjárhag landsins
— og þar af leiðandi sjálfstæði
— sé hætta búin, vegna dýrra
lána, sem tekin hafa verið er-
lendis. Fjarri er það mínum
skoðunum, að eigi sé hvatt til
að gæía varúðar á því sviði, en
eg vil leggja áherslu á það, að
einmitt með því að verja fé
landbúnaðinum til eflingar, er
verið að treysta þær stoðir, sem
sjálfstæði landsins hvílir á. Eg
efast ekki um, að íslensk mold
mun borga aftur alt það fé, sem
bændur fá til styrktar og efl-
ingar landbúnaðinum. Tilraun-
ir og rannsóknir þær, sem gerð-
ar hafa verið sanna þetta, svo
og reynsla þeirra bænda, sem
eru á leiðinni að verða eða eru
orðnir jarðræktarbændur, m. ö.
o. að hverfa eða horfnir af rán-
yrkjustiginu. Fé, sem er varið
til ræktunar og til þess að bæta
kjör og vinnuskilyrði þeirra,
sem lifa á ræktun, er vel varið.