Rökkur - 01.06.1931, Side 65

159

R Ö K K U R
til óforsvaranlegra útgjalda-
aukninga, þegar brýnustu
nauSsyn bar til þess að gæta
sein mest sparnaðar í ríkis-
búskapnum. En vantrauststil-
lagan var feld með 310:235
atkv. — Seinustu fregnir
berma, að deilunni í baðmull-
ariðnaðinum sé lokið, en þess
er ekki að vænta, að verulega
dragi úr atvinnuleysinu fyrr
en kreppan er úti. En svo al-
varlegt er atvinnuleysið í
Bretandi, að jafnvel þegar
venjulegir (normal) viðskifta-
tímar eru aftur komnir, telur
Llovd George, að eftir verði 1
miljón atvinnuleysingja, sem
sjá verði fvrir atvinnu, en
áhug'amál bæði frjálsljmdra
og jafnaðarmanna er, að
skapa þeim atvinnuskilyrði
við jarðrækt, Iivort sem sam-
komulag næst um leiðirnar
eða ekki. Undir heppilegri
lausn þessa máls, flestum öðr-
um fremur, er framtíðin kom-
in.
í næsta hefti
Rökkurs verður ítarleg og fróð-
leg grein um æfintýraskáldið H. C.
Andersen, prýdd 4 ntyndum.
Greifinn
frá Monte-Christo.
Ef eg nokkru sinni kemst úr fang-
elsinu og get fengið einhvern útgef-
anda að þessu verki mínu, verð eg
frægur maður.“
„Því trúi eg,“ sagði Dantés, „en
leyfðu mér nú að sjá pennana, sem
þú hefir notað við skriftina.“
„Sjáðu hérna,“ svaraði Faria og
rétti honum beinskaft um sex þuml-
unga langt. Var það mjög likt venju-
legu skafti á litlum málningarkústi,
en á enda skaftsins var knýtt fisk-
beinspenna fínum, einum þeirra,
sem Faria hafði sagt Dantési frá.
Var penninn fíngerður og skorið i
hann, eins og venjulegan fjaðra-
penna.
Dantés horfði í kringum sig og
svipaðist eftir verkfærum þeirn, sem
F'aria hafði notað við að smíða
pcnnann.
„A-ha, eg veit hvað þér er í hug,“
svaraði Faria. „Eg hjó mér til hníf
úr gömhun járnstjaka, en pappírs-
hnífurinn minn er meistarastykkið
mitt. Eg bjó hann einnig til úr
ganda kertastjakanum.“
Pappírshnífurinn var beittur vel,
en hinn var þannig gerður, að nota
mátti hann bæði semhnífogdaggarð.
Dantés virti hluti þessa fyrir sér
af eigi minni forvitni en hann hafði
oft áður athugað hluti í búðarglugg-
unum í Marseille, fáséða hluti, sem
sjómenn höfðu flutt heim með sér
frá villimannaeyjum í suðurhöfum.
„Hvað blekið snertir," sagði Faria,
„þá hefi eg þegar sagt þér hvernig
eg bý það til jafnóðum og eg þarfn-
ast ])ess.“