Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Side 10

8
ið undan landi, þá lægði vindinn og gerði blæjalogn; það glampaði
á sjávarflötinn og stjörnur himinsins blikuðu í heiði og var þá
mikið um dýrðir í ríkisfólks káetunni.
Loksins var því óskað, að aftur færi að kula og rynni á blásandi
byr, en það vildi ekki verða og blési eitthvað þá var það jafnan á
móti. Þannig var svo vikum skifti, já, í fulla tvo mánuði. Þá kom
fyrst hagstæður vindur af útsuðri. Var skipið þá komið miðsvegar
milli Skotlands og Jótlands og fór þá að hvessa, eins og segir í
vísunni gömlu um „Konungssoninn frá Englandi":
„Þá syrti í lofti og hvesti um haf,
Ei hlé né skjól var landi af
Svo varpa gerðu þeir akkeri í unn
Og akkerisfleinninn hreif við grunn“.
En vestan bar þá byrinn og beint inn að Danmörk. Það er nú
langt síðan. Kristján konungur sjöundi sat að ríkjum og var þá
ungur að aldri. Margt og mikið hefir borið við síðan það var, mikil
umskifti hafa orðið og miklar breytingar; stöðuvötn og mýrar eru
orðnar að gróðursælu engi, heiðin að ræktuðu landi og í skjóli við
hús Vestur-Jótlands vaxa eplatré og rósir, en það verður að leita
þau upp, því þau skríða í hlé fyrir hinum nöpru vestannæðingum.
Þegar maður er þar staddur verður manni að láta hugann hvarfla
aftur í tímann og það lengra en til stjórnartíðar Kristjáns sjöunda.
Enn í dag er á Jótlandi eins og þá, að móbrún heiðin þenur sig svo
mílum skiftir með fornmannahaugum sínum, tíbránni, sem oft leik-
ur þar yfir, og djúpsendnum, hnúskóttum krákustígsgötum; lengra
vestur á bóginn, þar sem árrensli mikil falla í fjörðuna, liggja breið
engi og mýraflákar, út að háum sandhæðum, sem lykja fyrir;
gnæfa þær út við hafið eins og dálítil samfeld Alparöð, nema hvað
háar leirbrekkur eru á milli, sem sjórinn óseðjandi etur úr munn-
bita, svo að hæðir og hæðabrúnir hrapa og hrynja eins og í land-
skjálftum. Svona er þar útlits enn í dag, og svona var það fyrir
þeim fjölmörgu árum, þegar velsældar ríkishjónin í skrautskipinu
voru á siglingu um sjóinn þar fyrir utan.
Þetta var á sunnudegi seinast í september og var sólskinsveður;
klukknahringingin ómaði meðfram öllum Nissumfirði. Kirkjurnar,