Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Síða 27

25
vera miklu léttara í höfði og líka hugléttara eftir blóðmissinn. 1
sandinum óx dálítið af strandkáli, braut hann af því smágrein og
festi á hatt sinn; hann vildi vera glaður og kátur, hann var að
halda út í víða veröld, „út fyrir dyrnar“, „dálítið upp eftir ánni“,
eins og álabörnin sælu, „varið ykkur á vondu mönnunum, þeir
skera ykkur í stykki og steikja ykkur á pönnu“. Þetta hafði hann
í huganum og hló af því, var við öðru hætt en hann kæmist klakk-
laust um veröldina; hraustur hugur er góð verja.
Sólin var þegar hátt á lofti, er hann kom úr mynninu mjóa, sem
liggur úr vesturhafinu inn í Nissumfjörð; þá verður honum litið
aftur fyrir sig og sér all-langt að baki sér tvo menn ríðandi, fleiri
voru með þeim og fóru með miklum asa, en það skifti hann nú
minstu.
Ferjan var hinum megin við mynnið og hrópaði Jörgen og kallaði
þangað til hún kom og steig svo út í, en áður en hann og ferju-
maðurinn voru komnir miðja leið, þá bar að mennina, sem svo
hratt fóru, æptu þeir og ógnuðu og nefndu nafn yfirvaldsins.
Jörgen vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið, tók svo sjálfur aðra
árina og reri með til baka. I sama vetfangi stukku mennirnir út í
bátinn og fyr en af vissi voru þeir búnir að bregða kaðli um hendur
hans.
„Þitt vonda verk mun verða þinn bani“, sögðu þeir, „það var
gott að við náðum í þig“.
Það var hvorki meira né minna en mannsmorð, sem Jörgen var
gefið að sök. Morten hafði fundist með hnífstungu á hálsi; einn
af fiskimönnunum hafði seint í gærkvöldi mætt Jörgen á leið til
Mortens; það var ekki í fyrsta skifti, sem Jörgen hafði haft hníf
á lofti við hann, það vissu menn; hann hlyti að vera morðinginn,
°g nú væri um að gera að koma honum í örugt varðhald; Hring-
kaupangur væri besti staðurinn, en þangað væri löng leið og vind-
Ur stæði þar af vestri; þeir væri ekki hálfa stund að komast yfir
fjörðinn að Skjærum-á, og þaðan væri ekki nema fjórðungur mílu
til Norður-Vorborgar, sem væri öflugur herragarður með víggörð-
Urr> og síkjum. En í bátnum var bróðir verkstjórans þar og hélt
hann, að þeim mundi verða leyft svona fyrst um sinn að láta
Jörgen í svartholið sama, þar sem Tatarakerlingin hún Langa-
Manga hafði setið, þangað til hún var liflátin.