Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Síða 36

34
var ágætis sundmaður; hann hafði sig áfram með fótunum og
annari hendinni, með hinni hélt hann utan um Klöru, hann hvíldi
sig á sjónum, tróð marvaðann og sparaði engin þau tök, er hann
kunni, til að treina kraftana, svo hann gæti náð landi. Hann varð
var við, að hún tók eitt mikið andvarp og fann, að um hana fór
eins og krampaflog, og hélt hann þá því fastara, einstaka bylgja
skall yfir þau og stundum lyfti straumurinn undir þau; sjórinn
var svo djúpur og tær; einu sinni í svipinn þóttist hann sjá makríl-
torfuna skínandi þar neðra, eða Leviathan var þar kominn sjálfur
og ætlaði að gleypa þau; skýin vörpuðu skugga á sjóinn og annað
kastið stöfuðu niður blikandi sólargeislar. Fuglar flugu gargandi
í stórhópum fyrir ofan þau, og villiendurnar, sem móktu letilega
á sjónum, tóku viðbragð og flugu burt hræddar, er þær sáu mann-
inn syndandi. En Jörgen fór að finna, að kraftar hans voru að
þrotum komnir, — og enn átti hann eftir svo sem tvö hvmdruð
faðmslengdir að landi; þá kom nú samt hjálpin; það sást bátur á
leiðinni — en undir sjónum sá hann standa hvíta, starandi manns-
mynd; ylgjan reið undir hann og myndin nálgaðist — hann fann
til höggs, það varð kolniðamyrkur og alt hvarf honum.
Þar á sandrifinu lá flak af strönduðu skipi undir sjónum með
hvítri stafnmynd, sem studdist við akkeri, og náði fleinninn rétt
upp undir vatnsbrúnina. Jörgen hafði rekist á hann — straumkastið
hafði hrundið honum á hann; hann hafði fengið yfirlið og sokkið
með byrði sína, en næsta öldufallið skaut honum upp aftur með
stúlkunni.
Fiskimennirnir náðu þeim upp í bátinn. Blóðið lagaði niður um
andlit Jörgens, hann var líkari dauðum manni en lifandi, en um
stúlkuna hélt hann dauðahaldi svo að það var með naumindum,
að henni varð náð úr fangi hans. Og þarna lá hún flöt í bátnum,
náföl og andarvana og var nú stýrt heim að Greininni á Skaga.
öll viðleitni var höfð til þess að lífga Klöru, en alt til einskis;
hún var dáin. Jörgen hafði lengi synt með lík í fanginu, strítt og
stritað og örmagnað sig vegna hennar dáinnar.
Hann var enn með lífi og var hann borinn inn í næsta hús fyrir
innan sandhólana. Maður einn þar á staðnum veitti honum umbönd;
hann var eins konar sáralæknir í viðlögum, en að öðru leyti jafn-