Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1978, Qupperneq 82

80
híngað kominn, ekki til að samtengja, heldur til að sundurskilja
það, sem ekki á saman. Vertu henni afhuga, Huldubrandur! vertu
honum afhuga, Bertalda! hann er annarri háður. Sérðu ekki hvað
fölur hann er enn af söknuðinum eptir fyrri konuna? Hann er eng-
um brúðguma líkur, og svo segir mér hugur um, að aldrei munir
þú lifa glaða stund, ef þú bindur samlag við hann“.
Fortölur prestsins komu fyrir ekki, hann kvaddi þau harmþrúng-
inn og vildi hvorki þiggja hjá þeim beina né gistíngu. Daginn eptir
var sent eptir presti frá næsta klaustri og lofaði hann ummælalaust
að gefa þau saman að fárra daga fresti.
Morguninn eptir í dögun dreymdi riddarann aptur. Honum þókti
sem hann heyrði súg af svanavængjum yfir höfði sér og sætan klið;
síðan þóktist hann berast af þeim yfir láð og lög. „Svanasaungur",
sagði hann við sjálfan sig, „svanasaungur veit á dauða“. Þá sá
hann allt í einu ómælanlegt haf fyrir neðan sig og þóktist vita að
það var Miðjarðarhaf. í sama vetfángi urðu bárurnar gegnsæjar
einsog krystall og sá hann niður á hafsbotn. Þar sat Úndína tár-
fellandi með hönd undir kinn, en Kaldbrynnir gekk að henni og
álasaði henni fyrir það, hvað hún var sorgbitin. Þá lypti hún upp
höfði sínu og leit til hans með slíkum tignar svip, að hann þagnaði
þegar í stað. „Þó eg lifi hér undir bylgjunum“, mælti hún, „þá hefi
eg samt ennþá sál mina. Þessvegna get eg grátið, en þú skilur ekki,
hvað tár þessi eru fyrir mig. Þau eru líka til sælu, einsog allt er
þeim til sælu, sem gæddur er trúfastri sál“. „Hvað sem því líður“,
sagði Kaldbrynnir, „þá ertu samt skyld að hlýða okkar lögum og
getur þú ekki færzt undan að lífláta hann, ef hann er þér ótrúr og
gengur að eiga aðra konu“.
„Hann er ekkjumaður ennþá“, ansaði Úndína, „og geymir minn-
íngu mína í sorgbitnu hjarta“.
„Og er þó brúðgumi um leið“, mælti Kaldbrynnir glottandi; „að
tveimur dögum liðnum heldur hann brúðkaup sitt og þá verður þú,
hvort sem þér líkar vel eða illa, að fara upp til hans og taka hann
af lífi“.
„Það get eg ekki“, ansaði Úndína brosandi. „Eg hefi sjálf byrgt
brunninn fyrir mér og allri ætt minni“.
„En ef hann fer frá borginni“, segir Kaldbrynnir, „eða lætur
opna brunninn aptur, því hann mun ekki setja þetta á sig“.