Bændablaðið - 01.12.2022, Blaðsíða 36

Bændablaðið - 01.12.2022, Blaðsíða 36
36 Bændablaðið | Fimmtudagur 1. desember 2022 LÍF&STARF Kúabúskapur: Vörður drottningar í Landeyjum – Vinnumaðurinn í Stóru-Hildisey stóð áður heiðursvörð um Bretlandsdrottningu en hefur snúið sér að landbúnaðarstörfum Jack kom fyrst til Íslands í desember 2019. Skömmu áður hafði hann auglýst eftir starfi á kúabúi í gegnum heimasíðuna 4xtrahands. com og var ekki með Ísland í huga. Jónatan Magnússon, sem þá var bóndi á Hóli í Önundarfirði, setti sig í samband við Jack mjög fljótlega eftir að auglýsingin birtist. Það kom flatt upp á hann að kúabóndi frá landi sem hann vissi ekkert um væri að bjóða honum vinnu – fyrsta hugsunin var sú að þetta væri einhver frá verslunarkeðjunni Iceland. Eftir fyrstu komu Jack til landsins gaf hann sér þrjár vikur til að meta hvort hann vildi starfa hjá þeim til frambúðar. Sú reynsla gaf góða raun og flaug hann aftur heim til Bretlands að þeim tíma liðnum til að undirbúa flutninga. Hann sneri svo aftur akandi frá Derby í Önundarfjörðinn í byrjun árs 2020 og hefur verið hér síðan – fyrst á Vestfjörðum og núna á nýju heimili húsbænda sinna í Landeyjum. Engin hefð er fyrir notkun vetrardekkja á heimaslóðum Jack og því reyndist bílferðin torsótt. Á leiðinni vestur keyrði hann suðurleiðina með viðkomu í Reykjavík. Þegar kom að akstrinum til Önundarfjarðar að sunnan var hann átján tíma á leiðinni – ferðalag sem tekur alla jafna fimm til sex tíma. Jack tók snjókeðjur með sér sem létu undan þegar nokkrar heiðar voru eftir. Snjóbylur gerði það að verkum að hann sá hvorki til hafs né fjalla og áttaði sig ekki á því hvar hann væri. Ekki fyrr en ári síðar fékk hann tækifæri til að sjá umhverfi leiðarinnar. Þungur vetur og Covid Þegar að Hóli var komið gerðist þungur vetur og því gáfust engin tækifæri til ferðalaga. Þegar leið að vori skall á heimsfaraldur og því var Jack bundinn á bænum meira og minna í tvö ár. Hann segist hafa verið heppinn að vera á Íslandi á meðan sóttin gekk yfir, þar sem sóttvarnaraðgerðir voru mildari hér en víðast annars staðar, en hins vegar reyndist erfitt að geta ekki stundað félagslíf, nema að mjög takmörkuðu leyti. Þegar tækifæri gafst lagði Jack sig fram við að kynnast fólkinu fyrir vestan, og er hann þakklátur fyrir hversu vel var tekið á móti honum. Hann segir nokkurn menningar­ mun milli Íslendinga og Breta og þegar hann náði að sætta sig við það fór hann virkilega að njóta sín. Í samanburði við það sem hann er vanur er andrúmsloftið hér mun afslappaðra. „Hér er allt gert á morgun eða hinn, á meðan í Englandi eru hlutirnir afgreiddir strax,“ segir Jack. Elti kærustuna í fjósið Fyrstu kynni Jack af landbúnaðar­ störfum voru í gegnum þáverandi kærustu hans. Hún var búsett á kúabúi ásamt foreldrum sínum og faðir hennar fór fram á að Jack kæmi í mjaltir ef hann ætlaði að eiga í sambandi við dótturina. Þarna var Jack orðinn 22 ára og hefur landbúnaður farið með stórt hlutverk í lífi hans þau níu ár sem eru síðan þá – þó svo að áðurnefnd kærasta sé orðin fyrrverandi. Staða nýliðunar í breskum landbúnaði er samkvæmt Jack þannig að annaðhvort fæðist fólk inn í bændafjölskyldu eða endar í búskap fyrir slysni. Þó hann langi til að fara í búskap á heimaslóðunum, býst hann ekki við því að það gangi eftir. Ólíkt Íslandi þá eru bújarðir ekki seldar í heilu lagi í Bretlandi, því þyrftu nýliðar að kaupa jörðina og búpeninginn hvort í sínu lagi, sem flækir alla fjármögnun. Aðspurður segist hann gjarnan vilja hefja búskap hér á landi. Síðasta kúabúið sem Jack vann á áður en hann kom til Íslands er það stærsta á Bretlandseyjum, eða með 2.400 kýr. Á því búi voru framleiddir á hverjum degi 85.000 lítrar af mjólk, en til samanburðar er meðalstærð íslenskra kúabúa, haustið 2022, 52 kýr og innlögð mjólk að meðaltali 292.400 lítrar á ári. Þar sá hann um uppeldi og aðbúnað kálfanna, meðfram því sem hann var í fullu námi í hjarðstjórnun mjólkurkúa (e. dairy heard management). Háskólanámið bætti litlu við Árið 2019 var Jack á þriðja ári við Háskólann í Chester. Áður en hann fór í háskólann hafði hann farið á námskeið annars vegar í kúasæðingum og hins vegar í klaufsnyrtingu. Einnig var hann búinn að klára diplómu í landbúnaðarfræðum. Hann segist hafa orðið fyrir vonbrigðum með námið þar sem hann lærði ekki margt nýtt með alla þá reynslu og menntun sem hann var þegar kominn með. Á næsta ári stefnir hann að því að ná sér í réttindi til að fangskoða kýr og hryssur. Með því vonast hann til að geta skapað sér aukavinnu við það, ásamt klaufsnyrtingu og sæðingum. Á meðan hann var fyrir vestan leysti hann oft af sæðingamanninn á svæðinu. Umfangsmikið stuðningsnet breskra bænda Stuðningsnetið og ráðgjafaþjónustan sem breskum bændum býðst er mun stærri en hér á Íslandi og er landbúnaður í Bretlandi mjög framarlega þegar kemur að aðbúnaði og velferð gripa. Þar í landi eru mismunandi sérfræðingar á hverju sviði og aðgangur að þeim góður, á meðan Jack segir að á Íslandi séu örfáir ráðgjafar sem þurfa að sinna fleiri sviðum en þeir hafa sérþekkingu í. Íslenskir bændur sem glíma við hin og þessi vandamál á sínum búum enda því oft á að lifa með því og venjast erfiðleikunum alla sína búskapartíð. Í Bretlandi tíðkast það sem Jack kallar „bændafundir“ þar sem teymi sérfræðinga kemur á fund bóndans og greinir stöðuna nokkrum sinnum á ári. Þetta eru þá héraðsdýralæknir, fóðurfræðingur og fleiri. Bændur ættu að sæða sjálfir Eitt sem Jack nefnir í þessu samhengi er klaufsnyrting. Þeir sem bjóða upp á slíka þjónustu eru fáir sem þýðir að langur tími líður á milli heimsókna. Því er ekki hægt að bregðast við vandamálunum um leið og þau koma. Jack segir að fleiri bændur ættu að sameinast um að eiga klaufskurðarbás og fleiri ættu að kunna handbragðið. Hann er líka gagnrýninn á að dýralæknar séu of fáir og að þeim séu ætluð verkefni sem auðvelt væri fyrir aðra að leysa. Í Bretlandi tíðkast að bændur sæði kýrnar sjálfir, í staðinn fyrir að panta sæðingamann. Þar er allur þar til gerður búnaður á búunum, sæði geymt í frysti og bændur fara á þar til gerð námskeið. Jack segir að miklu betra væri ef íslenskum bændum væri gefinn valkostur á því sama, sem myndi auka fanghlutfall til muna. Hann hefur oft orðið vitni að því að pantaður hafi verið sæðingamaður þegar kýrin er yxna, en vegna mikilla anna kemur hann oft of seint og þá er hámark egglossins liðið. Æskuslóðirnar Jack lýsir heimaslóðum sínum þannig að tækifæri ungs fólks séu afar fá. „Ýmist kemur þú þér í burtu, lendir í óreglu eða ferð í fangelsi,“ segir hann um Burton upon Trent, sem er skammt suðvestan af Derby. Á árum áður var borgin miðstöð bjórframleiðslu á Englandi með mörg stærstu brugghús landsins. Undanfarna áratugi hefur brugghúsunum bæði fækkað og störfin horfið vegna aukinnar sjálfvirknivæðingar. Nú eru helstu vinnuveitendur borgarinnar stór vöruhús í eigu verslunarkeðja og netverslana, enda er Bruton upon Trent staðsett í miðju Englands. Einnig eru nokkrar verksmiðjur í nágrenninu, eins og frá JCB og Toyota. Sá tækifæri í hernum Þar af leiðandi sá hann tækifæri til að skapa sér starfsferil og komast í burtu með því að skrá sig í herinn. Afi Jacks, sem hann leit mjög upp til, var hermaður í seinni heimsstyrjöldinni og langaði Jack frá unga aldri að feta í fótspor hans. Um leið og Jack var orðinn fimmtán ára, sem er aldurslágmarkið Jack William Bradley ólst upp skammt frá Derby í Englandi og stefndi á feril í hernum. Heilsubrestur kom í veg fyrir frama á því sviði, en fyrrverandi kærasta kynnti hann fyrir kúm og hefur hann fundið sína hillu. Jack stundaði háskólanám í landbúnaðarfræðum og hefur alþjóðlega reynslu af bústörfum. Hann hefur komið með margar nýjar hugmyndir sem miða að betri velferð og hærri nyt kúa. Ástvaldur Lárusson astvaldur@bondi.is Jack Willam Bradley vissi lítið um Ísland áður en hann kom hingað í lok árs 2019. Hann kann mjög vel við sig sem vinnumaður í Litlu-Hildisey. Áður en hann gerðist landbúnaðarverkamaður stefndi hann á starfsframa í breska hernum. Mynd / ÁL Draumur Jack var að gerast atvinnuhermaður. Hann stundaði herþjálfun í nokkur ár, en þurfti frá að hverfa vegna heilsubrests. Mynd / Úr einkasafni Þegar Jack flutti vestur á firði ók hann bíl sínum frá Bretlandi. Síðasti kafli leiðarinnar var þrautarganga þar sem hann var á sumardekkjum í snjóbyl. Mynd / Úr einkasafni
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Bændablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bændablaðið
https://timarit.is/publication/906

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.