Arkitektúr og skipulag - 01.08.1992, Síða 47

I
Friederich eða Italans Piranesi en
inngangur, kræklóttir stigar, brýr
og gangar ráðhússins minna um
margt á æfingar hans af arki-
tektónískum rýmum.
Ráðhúsið ber sterkan keim af tómri,
ólokinni byggingu og verður því
alltaf örlítið fjarlæg og aldrei alveg
yfirtekin af notkunargildi sínu, sem
er mikill kostur í samtímanum - og
víst er að hún ber yfir sér kenningar
naumhyggjunnar. Því má segja að
e.t.v. sé listaverkið í borgarstjórnar-
salnum vel til fundið, en Kristján
Guðmundsson hefur lagt sig fram
við að skilgreina grundvallar-
forsendur listsköpunar í verkum
sínum. En það má einnig greina
upplausn, molnun og yfirtöku vatns
og gróðurs eins og á mosaveggnum
á norðurhliðinni sem hlýtur að leiða
hugann að eilífðinni og hreinu
framandlegu formi án notagildis og
má segja að ráðhúsið falli undir
nýrómantíska framúrstefnu til
skilgreiningar.
Það er styrkur ráðhússins sem
arkitektónísks listaverks að fá að
lifa í spennu milli þessara tveggja
þátta sem eru handan lífs og neðan,
sérstaklega nú þegar hávær og
skrumskæld athafnasemi fjölmiðla
vill gleypa allt í sig eins og léttmeti
45