Úrval - 01.12.1950, Qupperneq 102

98
ÚRVAL
Finnið þið það ekki á lyktinni?
Ofur einfalt mál.“
Arthur las mjög mikið, auk
námsbókanna. Hann var síles-
andi. En hann hafði líka mikinn
áhuga á íþróttum, einkum
hnefaleik.
Ástandið á heimili hans fór
versnandi, því að faðir hans var
orðinn mjög heilsutæpur. Þetta
olli Arthur miklum áhyggjum og
hann horfði líka með kvíða til
framtíðarinnar. Hvað myndi
taka við, þegar hann hefði lok-
ið læknisfræðiprófinu ? Hann var
kominn af fólki, sem var ekki
einungis kaþólskt, heldur líka
mjög strangtrúað. Dick frændi
hans hafði hiklaust hafnað á-
gætis stöðu, þegar gamanblað-
ið Punch skopaðist að páfan-
um.
Hann hafði aldrei efazt um
tilveru guðs, ef með því orði
var átt við máttarvöld, sem öllu
stjórnuðu. En öll togstreitan og
rifrildið um ,,kirkjuna“! Eins og
kirkja skipti nokkru máli!
Hann hafði skrifað smásögu,
sem hann nefndi Leyndarmáliö
í Sasassadalnum. Nú var honum
tilkynnt, að tímaritið „Cham-
ber’s Journal“ hefði keypt sög-
una fyrir þrjár guineur. Þegar
hann las söguna í tímaritinu
haustið 1879, varð hann fyrir
vonbrigðum, því að öll blóts-
yrðin höfðu verið felld úr
henni.
Hann tók læknisfræðiprófið
árið 1881. Atvinnuhorfur voru
ekki góðar. Budd vinur hans og
skólabróðir, hafði kvænzt á
námsárunum, gerzt læknir í
Bristol og orðið gjaldþrota.
Annette frænka hans, sem bjó
í London, skrifaði honum bréf
og bað hann að heimsækja sig,
svo að hún og önnur skyld-
menni gætu rætt um framtíð
hans. Hann var í miklum vanda
staddur, því að hinir kaþólsku
ættingjar hans gátu orðið ung-
um lækni til mikils stuðnings.
Hann svaraði bréfinu á þá lund,
að hann væri trúlaus og því
óþarfi að ræða málið frekar á
þeim grundvelli.
Það varð þó úr, að hann fór
til London; en sú för varð hon-
um ekki til fjár, því að hann
lenti í harðri deilu við Annette
og aðra ættingja sína. 1 aug-
um þessa fólks var kaþólska
kirkjan allt. Forfeður þess höfðu
fórnað henni öllu. Veraldleg
gæði voru í augum þess lítils
virði; trúin var hið eina, sem
máli skipti.
Hann gat fyrirgefið frænku
sinni þessa sérvizku. En hann
átti erfiðara með að fyrirgefa
frændum sínum, Dick og James,
sem hann hafði kynnzt í æsku,
og þekkti nú ekki fyrir sömu
menn.
„Ef ég gerist kaþólskur lækn-
ir,“ sagði hann, „þá tek ég fé
fyrir að látast trúa því, sem ég
trúi ekki. Ég væri versti þorp-
ari, ef ég gerði það! Þið mynd-
uð ekki gera það heldur — er
það?“
Dick frændi hans sagði: