Úrval - 01.10.1952, Qupperneq 5

ÞEGAR MARSBÚAR HERTÓKU NEW JERSEY
3
í Indianapolis hljóp kona inn í
kirkju og æpti: „New York er
í rústum. Ég heyrði það í út-
varpinu“. Guðsþjónustan hætti
og söfnuðurinn dreifðist í allar
áttir eins og óttaslegnar hænur.
I Uniontown féllu bæjarbúar á
kné og báðu drottinn að þyrma
Iífi sínu. 1 Asheville í Norður
Carolina kom til handalögrnáls
í heimavistarskóla. Nemendurn-
ir börðust eins og óðir um sím-
ann til þess að hringja heim til
foreldra sinna og biðja þá að
sækja sig.
Þúsundir manna hringdu til
blaðanna og lögreglunnar. I
tryllingnum brutu menn slysa-
og brunaboða á götunum og lög-
reglubíiar og sjúkrabílar voru
á sífelldum þönum. I borginni
Newark einni var tvö þúsund
sinnum hringt til lögreglunnar.
Frá Vesturríkjunum: Kaliforn-
íu, Texas, Kansas og Nebraska
voru ótal hraðsamtöl til New
Jersey. Það voru óttaslegnir
hlustendur, sem vildu ná sam-
bandi við ættingja sína. Margir
töldu sig hafa séð eldvopn mars-
búanna, og aðrir höfðu þegar
fundið áhrifin af hinu banvæna
eiturgasi.
Þess ber þó að geta, að læknar
og hjúltrunarkonur flyktust til
sjúkrahúsanna til að gera
skyldu sína, og margir borgarar
lögðu af stað til að gerast sjálf-
boðaliðar til varnar föðurland-
inu, þó að þeir mættu vita, að
marsbúarnir væru ósigrandi og
dauðinn einn biði þeirra.
Á útvarpsstöðinni urðu menn
skelfingu lostnir yfir fréttunum
sem bárust, og enginn varð eins
undrandi og Orson Welles
sjálfur. Þegar hann frétti, að
maður í Pittsburg hefði komið
að konu sinni með eiturflösku
i hendinni, var honum nógu boð-
ið og hét því að hann skyldi
aldrei framar sjá um dagskrá
í líkingu við þessa.
Mikið lán má það teljast, að
á sarna tíma og þessu leik-
riti var útvarpað var þætti
búktalsbrúðunnar Charlie Mc-
Carthy útvarpað um margar
stöðvar, en þættir hennar voru
um þær mundir eitt allra vin-
sælasta útvarpsefni í Banda-
ríkjunum, og hafa því eflaust
rniklu færri hlustað á þátt Well-
es en ella.
En hvernig stóð á því, að eng-
inn hinna skelfdu hlustenda
skyldi finna huggun í því að öll
rafljós loguðu, bæði utanhúss
og innan, og að síminn var í
lagi? Engum þessara manna,
sem í daglegu lífi eru taldir vel-
upplýstir borgarar, hafði hug-
kvæmzt að óvinir sem gereyddu
öllu mannlegu lífi og eignum
með fram austurströndinni
hlytu einnig að rjúfa útvarps-
sendinguna sem þeir voru að
hlusta á. Engum hugkvæmdist
að snúa hnappnum á viðtækinu
sínu aðeins um örfáa millimetra
til hægri eða vinstri til þess að
vita hvort hinar útvarpsstöðvar
landsins hefðu ekki eitthvað að
segja um þessi ósköp. Aðeins