Úrval - 01.10.1952, Side 14

12
TJRVAL
Þegar athöfnin var 1 algleym-
ingi varð henni litið í áttina til
þjóðvegarins, hún lá svo lágt
að hún gat séð undir limgirð-
ingunni fætur manns sem gekk
framhjá. Hún þekkti ekki fæt-
urna, en þegar hún sá þá æpti
hún í tryllingi:
„Hjálp, hjálp, getur enginn
komið.“
Hún vissi ekki sjálf að hún
æpti. Algleymi lostans hafði
knúið ópið fram af vörum henn-
ar. Tilgangur þess var enn óljós.
En það hafði brotizt fram í
orðinu hjálp. Og í ópinu fólst
boð um að hún væri í nauðum
stödd. Enda var hún það. Það
sem gerzt hafði gat eyðilagt líf
hennar, ef því væri lýst sann-
leikanum samkvæmt.
Þetta óp mitt í algleymi
nautnarinnar var eins og byssu-
skot sem bergmálar vítt um
geim.
Hún hafði aðeins séð fætur
eins manns, en þarna var á ferð-
inni heill hópur verkamanna.
Þeir stöldruðu við og hlustuðu.
Öpið heyrðist aftur og aftur,
stundum niðurbælt, eins og ein-
hver héldi fyrir munn þess sem
æpti. Og þeim varð Ijóst að
einhver var í hættu. Þeir stukku
yfir girðinguna og hlupu inn á
grasblettinn. Þeir sáu hvar hún
lá, sparkaði og barðist við að
losa sig úr greipinni sem lokaði
munni hennar. Barátta hennar
miðaðist við það eitt að losa
munninn. Átökin voru tryllt.
Það gátu verkamennirnir seinna
svarið fyrir réttinum. Og þegar
þeir sáu að sökudólgurinn var
Edvard, sem setið hafði í fang-
elsi, þurftu þeir ekki frekar
vitnanna við. Þeir urðu svo æst-
ir, að þeir gátu ekki stillt sig
um að veita honum ráðningu,
sem varð til þess að hann missti
tönn og fékk blóðnasir.
Edvard neitaði ekki beinlínis
sekt sinni fyrir réttinum, en
hann reyndi að verja sig. Hann
sagði að hún hefði staðið þarna,
og það hefði eitthvað verið í
augum hennar, já, dómarinn
yrði að fyrirgefa, en þessi augu
höfðu sagt honum að gera það
sem hann gerði.
En dómarinn fyrirgaf honum
ekki.
co ★ co
Fótaskortur.
Hún var frá Kaupmannahöfn en hann ekki. Allt kvöldið
hafði hann rætt um rithöfunda, sem nann þekkti lítið til og
hafði ekkert lesið eftir.
Loks spurði hún og gætti háðs í röddinni: „Þér hafið auðvitað
lesið Rómeó og Júlía?“
Honum varð orðfátt í svip, en svo stamaði hann: ,,Ég hef —
ég hef lesið Rómeó!“
— Dagens Nyheder.