Úrval - 01.10.1952, Qupperneq 21

KÓNGULÓIN OG VESPAN
19
hún, en kvenkóngulóin lifir
miklu lengur og getur eðlað sig
nokkur ár í röð. Á safni í París
er kvenkónguló úr hitabeltinu,
sem sagt er að hafi lifað 25 ár
í búri.
Tarantúlan verpir 200—400
eggjum í einu; hver kvenkóngu-
ló getur þannig' eignast nokkur
þúsund afkvæmi. Hún spinnur
silkihjúp utan urn eggin og læt-
ur þa.u síðan afskiptalaus. Eftir
að ungarnír koma úr egginu
skríða þeir burtu, finna sér
hentugan stað til að grafa sér
holu og lifa síðan einir það sem
eftir er ævinnar. Tarantúlumar
lifa mest á skordýrum og þús-
undfætlum. Þegar þær hafa satt
hungur sitt eru þær í nokkra
daga að melta fæðuna áður en
þær bera sig eftir björginni að
nýju. Sjónin er léleg, þær greina
aðeins mismunandi birtu og
hluti á hreyfingu. Ekki virðast
þær hafa neina heyrn, því að
soltin tarantúla gefur engan
gaum að tístandi engisprettu
sem sett hefur verið í búrið til
hennar, nema engisprettan
snerti einhvern fót hennar.
En allar kóngulær, einkum
þó hinar loðnu, hafa mjög næmt
snertiskyn. Tilraunir hafa sýnt,
að tarantúlan greinir milli
þrennskonar snertingar: þrýst-
ings á bolinn, stroku eftir lík-
amshárunum og snerting mjög
fíngerðra hára á fótunum. Ef
þiýst er á bolinn með fingri
eða blýantsoddi, þokar taran-
túlan sér hægt undan stuttan
spöl. Snertingin vekur ekki hjá
henni nein varnarandsvör, nema
komið sé að henni ofan frá.
Þá sér hún hreyfinguna, rís
upp á afturfæturna, lyftir fram-
fótunum, opnar bitkrókana og
stendur í þessari varnarstöðu
meðan blýanturinn hreyfist. Ef
hann er stöðvaður lætur hún
fallast niður aftur, er kyrr í
nokkrar mínútur og gengur síð-
an hægt í burtu.
Tarantúlan er öll Ioðin, eink-
um þó fæturnir. Sum hárin
eru stutt og ullarkennd, önnur
löng og stinn. Ef þessi hár eru
snert vekur snertingin tvenns-
konar viðbrögð. Ef kóngulóin
er svöng svarar hún með leift-
ursnöggri árás. Ef þreifiangar
engisprettu snerta hana grípur
hún hana svo snöggt, að kvik-
mynd sem tekin er með 64
mynda hraða á sekúndu sýnir
aðeins úrslitin en ekki viður-
eignina. En ef kóngulóin er södd
bregst hún aðeins við með því
að hrista þann lim sem snertur
er. Skordýr getur þá gengið
undir loðinn kvið hennar sér
að meinalausu.
Fíngerðu hárin á fótunum
vaxa út úr næfurþunnri himnu,
og var einusinni talið að þau
væru heyrnarfæri kóngulóar-
innar, en nú vita menn að svo
er ekki. Þau eru aðeins næm
fyrir hreyfingu loftsins. Léttur
andvari fær þau til að titra án
þess að hin hárin bærist. Ef
blásið er laust á þessi hár, koma
snöggir kippir í fjóra framfæt-
3*