Úrval - 01.10.1952, Side 105

Á FYRIRLESTRARFERÐ
Ég bar pokann yðar líka í
gær, sagði hann.
Þetta var borgun fyrir það,
svaraði ég.
Og svo ber ég hann núna,
hélt hann áfram.
Bölvaður þrjóturinn, hann
ætlaði að rýja mig inn að skyrt-
unni!
Og hérna er borgun fyrir í
dag, sagði ég og kastaði öðrum
fimmtíueyring til hans. Og nú
vona ég að þér hypjið vður
burt.
Pilturinn fór. En hann leit
margsinnis mn öxl og hafði gát
á mér.
Ég gelik að bekk á götunni
og settist. Það var dálítið kalt;
en það lagaðist þegar sólin kom
upp. Ég sofnaði og ég hlýt að
hafa sofið góða stund; þegar ég
vaknaði var margt manna á
götunni og reyk lagði upp úr
mörgum reykháfum. Svo fór ég
niður í kjallarann og samdi við
konu um gistingu. Ég átti að
borga fimmtíu aura fyrir nótt-
ina.
Þegar biðdagarnir tveir voru
liðnir, fór ég aftur upp í sveit
til þess að hitta Carlsen mála-
færslumann. Hann ítrekaði ráð-
leggingu sína að ég skyldi
hætta við fyrirlesturinn, en ég
lét engan bilbug á mér finna;
ég hafði líka sett auglýsingu í
blað Arentsens þar sem til-
kynnt var um tíma, stað og við-
fangsefni.
Þegar ég vildi borga Carlsen
103;
strax fyrir salinn, en með því
hefði ég að vísu gert mig alveg
auralausan, þá sagði þessi.
merkilegi maður:
Borgunin má bíða þangað til
eftir fyrirlesturinn.
Ég misskildi hann og móðg-
aðist.
Haldið þér kannski að ég eigi.
ekki átta krónur?
Jú guð sé oss næstur! anzaði
hann. En í hreinskilni sagt:
það er alls ekki víst að þér þurf-
ið að nota salinn og þá eigið
þér auðvitað ekki að borga fyr-
ir hann.
Ég er þegar búinn að aug-
lýsa fyrirlesturinn, sagði ég.
Hann kinkaði kolli.
Ég sá það, svaraði hann. Rétt
á eftir spurði hann: Ætlið þér
að tala þó að það komi ekki
fleiri en fimmtíu manns?
Ég var í rauninni hálf móðg-
aður: en ég hugsaði mig um og
sagði að fimmtíu manns væri
að vísu lítill áheyrendahópur:
en ég yrði að gera það.
En þér talið ekki yfir tíu?
Þá skellihló ég.
Nei, þér verðið að hafa mig
afsakaðan. Það eru takmörk
fyrir öllu.
Svo töluðum við ekki meira
um það og ég borgaði ekki fyr-
ir salinn. Við fórum að ræða
um bókmenntir. Málafærslu-
maðurinn var ekki eins mikill
blábjáni og mér hafði virzt við
fyrstu kynni, hann var áreiðan-
lega hugsandi maður; en mér-
fannst skoðanir hans ekki mik-