Úrval - 01.08.1955, Page 23

DRAUMAR OG DRAUMASKÝRINGAR 1 AUSTURLÖNDUM 21
kenningar hans) æðar að lind-
um þjóðtrúar og þjóðsagna.
í Kína var það svo, að það
voru ekki aðeins mennirnir, sem
fengu aðvaranir í draumum
frá vinveittum öndum. Chang
Hua, frægt skáld og stjórnmála-
maður, sem dó árið 300, átti
hvítan páfagauk, sem honum
þótti ákaflega vænt um. Dag
nokkurn þegar hann stóð úti í
garðinum kallaði hann á páfa-
gaukinn og bað hann að setjast
á hönd sér. „Mig dreymdi ljót-
an draum í nótt,“ sagði páfa-
gaukurinn, „það var aðvörun
um að fara ekki út úr húsi.“
Chang hélt, að páfagaukurinn
væri aðeins að apa upp bað sem
hann hefði heyrt einhvern á
heimilinu segja, án þess að vita
hvað það þýddi, og fór inn og
strauk páfagauknum og bar
hann út í garðinn. I sömu svif-
um réðist á hann fálki. „Bíttu
í fótinn á honum!“ hrópaði
Chang Hua. Páfagaukurinn
gerði það og fálkinn sleppti taki
sínu. En iitlu munaði að illa f æri.
*
I þessum draumasögum segir
ekki aðeins frá aðvörunum við
því sem gerast muni í veruleik-.
anum; þar segir líka frá því,
hvernig draumarnir rekast á
veruleikann,stundum með næsta
óþægilegum afleiðingum. Árið
843 kom það eitt sinn fyrir, að
stúdent við háskóla kínverska
ríkisins svaf lengi fram eftir
og dreymdi þá, að hann stæði
við dyr háskólans þegar til hans
kom maður klæddur í gul föt
með ferðatösku í hendinni. Mað-
urinn spurði hann að nafni.
Stúdentinn sagði til nafns síns
og brosti maðurinn þá íbygg-
inn og sagði: „Þú munt ljúka
prófum þínum með prýði næsta
vor.“ Stúdentinn nafngreindi
þá nokkra vini sína og sam-
stúdenta og spurði hvernig þeim
mundi ganga, og maðurinn sagði
honum hverjir mundu standast
prófið og hverjir ekki. „Viltu
ekki koma með mér í kökubúð-
ina í Chang-hsing,“ sagði stú-
dentinn. Hann kom oft í þessa
búð, því að hún var aðeins fárra
mínútna gang frá skólanum.
Þeir fengu kökur á borðið hjá
sér, en höfðu ekki borðað mikið,
þegar þeir heyrðu, að hundar
tóku að fljúgast á fyrir utan
búðina, og þá hrökk stúdentinn
upp.
Hann spratt fram úr og kall-
aði til vina sinna, að hann ætl-
aði að segja þeim draum. Varla
hafði hann byrjað frásögnina,
þegar eigandi kökubúðarinnar
birtist í dyrunum. „Erþér ljóst,“
sagði hann, „að þú og vinur þinn
pöntuðuð hjá mér tvö pund af
kökum og fóruð svo án þess að
borga fyrir þær?“ Stúdentinum
varð mikið um þessi tíðindi, því
að svo stóð á, að skotsilfur hans
var þrotið. Hann fór með köku-
salanum til veðlánara og fékk
lán út á frakkann sinn. Svo fóru
þeir í kökubúðina, því að hon-
um lék forvitni á að sjá, hvort
staðurinn, sem kökusalinn sagði,