Úrval - 01.08.1955, Qupperneq 87

LÝST SKURÐAÐGERÐ Á LUNGA
85
dökkum blettum, og hefur orð-
ið þannig sumpart fyrir áhrif
sýklanna og sumpart fyrir
áhrif sýklalyfjanna, PAS, INH
og streptómycins, sem sjúkling-
urinn var látinn taka mikið
af fyrir aðgerðina. Þessi lyf
staðbinda sjúkdóminn þannig
að hylki myndast utan um
hinn sjúka blett. Ég fæ líka að
sjá gollurshúsið, sem umlykur
hjartað og greini hvernig þessi
aflvél mannslíkamans vinnur
með jöfnum, rólegum átökum,
þrátt fyrir hið mikla rót, sem
á sér stað rétt við hlið þess.
Læknirinn sker hægt í lung-
að. Það verður aldrei lát á
hinu tímafreka verki að festa
æðaklemmur og binda síðan
fyrir æðarnar með silkiþræði.
Skurðhjúkrunarkonan réttir
þræðina, sem festir eru á lang-
ar nálar. Þær eru af mörgum
gerðum, misjafnlega grófar,
hún hefur borð við hlið sér með
öllum áhöldunum. Þegjandi
réttir hún lækninum þau áhöld,
sem hann þarfnast hverju sinni,
og tekur við þeim þegar hann
er búinn að nota þau. Læknir-
inn þarf aldrei að biðja um
neitt, aldrei að bíða. Hún sér
þegar sauma þarf fyrir lungna-
pípu. Þá réttir hún lækninum
nál með girni og hann saumar
fyrir endann á pípunum með
skjótum, öruggum nálsporum.
Þessar lungnapípur greinast um
öll lungun í æ smærri hríslur.
Senn eru tveir tímar liðnir.
Það er heitt í skurðstofunni og
ég er dösuð, en jafnframt
heilluð af þessari stórfeng-
legu aðgerð, sem fer fram fyrir
augum mér. Og læknarnir. Það
sér ekkert á þeim! Þeir mega
ekki láta sjá á sér, mega ekki
láta þreytuna ná tökum á sér.
Þeir eiga raunar eftir að gera
tvo uppskurði í dag.
Nú standa læknarnir með
höfuðin þétt saman. Yfirlækn-
irinn gefur stuttorðar skipanir
ýmist á sænsku eða ensku. Allt
í einu lyftir hann upp ein-
hverju, Ijósrauðum kepp með
svörtum, hvítum og gráum
skellum — það er hinn berkla
sjúki hluti lungans, efsta blað-
ið úr hægra lunga frú Krist-
ensson.
Keppurinn er lagður í skál og
borinn burt. Og nú gerist dá-
lítið óvænt. Læknirinn tekur
væna skál af vatni og hellir í
skurðinn. Allir horfa með eft-
irvæntingu ofan í skurðinn.
Kínverjinn gægist upp bak við
tæki sín og slöngur, brosir
breitt og segir: „It is water-
proof! Það er vatnsþétt!"
Yfirlæknirinn brosir einnig
um leið og hann skýrir fyrir
mér, að þeir verði að fullvissa
sig um, að vel sé saumað fyrir
lungnapípurnar. Ef þær eru
óþéttar, myndast loftbólur í
vatninu. Hér var allt pottþétt,
það sáust engar bólur.
Þegar vatninu hefur verið
dælt burtu, sker læknirinn svo-
lítið af innsta lagi lungna-
himnunnar, leggur bleðilinn á