Úrval - 01.08.1955, Síða 90

88
ÚRVAL
beygja mig niður. Kunningjar
mínir settu upp spotzkan svip
þegar ég sýndi þeim þær, en
enginn þeirra gat stillt sig um
að spyrja mig hvar ég hefði
fengið þær.
Eg er orðinn þekktur og vin-
sæll meðal þeirra, sem hafa fyrir
atvinnu að finna upp nýja fíd-
usa, og þeir sjá um að ég fylg-
ist með öllu nýju, sem fram
kemur. Dag nokkurn fékk ég
tvö bréf um tvo nýja fídusa til
að auka við hæð mína. Annar
var fólginn í því, að nota ný
og áður óþekkt innlegg í skóna.
Hinn var einskonar höfuðólar,
sem festar voru upp í dyrakarm,
og notandinn brá síðan um höf-
uð sér og hékk í þangað til hann
hafði náð þeirri lengd, sem hann
óskaði. Mér hugkvæmdist að
notfæra mér báðar þessar að-
ferðir, en konan mín aftók það
með öllu.
„Það er brjálæði,“ sagði hún.
„Það kostar það, að ég verð að
síkka allar buxurnar þínar. Og
hvað heldurðu að fólk segi?“
Það var einmitt tilhugsunin um
það, sem hafði heillað mig mest
. . . að ganga álútur gegnum
dyr og sjá undrunarsvipinn á
andlitum kunningjanna þegar
þeir góndu upp til mín . . .
En konan mín var óbifanleg
og mig brast kjark til að ganga
í berhögg við hana.
Eg hef margan ávinning haft
af áhuga mínum á fídusum.
Hann hefur t. d. hjálpað mér
að sigrast á minnimáttarkennd.
Það hressir ekki lítið upp á
sjálfsálitið þegar einhvern í
hópnum langar til að vita á
hvaða vikudegi jólin verði árið
1959 og maður dregur eilífðar-
almanak makindalega upp úr
vasa sínum og segir honum það.
Þá hefur þessi áhugi minn aukið
mjög vísindalega þekkingu
mína. Eg vissi t. d. ekki, að
sítrónusafi er ágætur til að
skrifa með ósýnilega skrift, fyrr
en ég hafði svarað auglýsingu
og borgað fimm krónur fyrir
fídusinn. Ég hafði búizt við að
fá glas með einhverjum dular-
fullum vökva, en fékk í staðinn
ráðleggingu um að reyna sítr-
ónusafa. Ég gerði það og ár-
angurinn brást ekki vonum mín-
um. Sumum hef ði ef til vill fund-
izt sem þeir hefðu verið blekkt-
ir illilega, en það fannst mér
ekki, ég sá ekki eftir fimm krón-
unum fyrir þessar upplýsingar.
Af framansögðu gæti lesand-
inn ályktað, að þessi árátta mín
hafi alla tíð verið mér til óbland-
innar ánægju, en það er mis-
skilningur, sem ég verð í nafni
hreinskilninnar að leiðrétta.
Reyndin hefur nefnilega stund-
um orðið önnur en auglýsing-
arnar gáfu fyrirheit um.
Mér er t. d. minnisstæður
vöðvaþjálfarinn, sem ég keypti
einu sinni. Ég hef ekki nein sér-
stök not fyrir mikla vöðva, en
ég gat ekki stillt mig um að
prófa áhaldið. Það reyndist vera
stálf jöður með handfangi á báð-
um endum. Maður átti að taka