Úrval - 01.08.1955, Síða 97

KONUNGUR FJALLANNA
95
fjallgöngur í Alpafjöllum. Við
urðum brátt góðir vinir. Sérp-
arnir kunnu vel við Svisslend-
ingana, þeim líkaði betur við
bá en nokkra aðra vestræna
þjóð; en þeir voru sérstaklega
hrifnir af Lambert. Þegar við
staðnæmdumst hjá Thyang-
bloche-klaustrinu, sem er í 12
þús. feta hæð, færðu lamaprest-
arnir okkur te, sem bætt var
með súru og söltu smjöri. Ég
hef sjaldan hitt vesturlanda-
mann, sem hefur getað drukkið
þetta te; enda áttu flestir leið-
angursmennirnir sýnilega erfitt
með að koma því niður, þótt
þeir reyndu það til þess að
móðga ekki gestgjafa okkar.
En Lambert renndi ekki aðeins
úr sínum bolla, heldur tæmdi
líka brosandi bolla félaga sinna.
Hinn 22. apríl reistum við
neðstu bækistöðvarnar á Khum-
bujöklinum í 16,570 feta hæð.
Skammt fyrir ofan okkur reis
heljarmikill ísveggur, en þar
fyrir ofan var Lho La-skarðið,
sem liggur yfir fjallið til Tíbet.
Til hægri handar var gilið milli
snarbrattra hlíða Everest og
Nuptse; það var fullt af ísruðn-
ingi, sem náði alla leið niður
að jöklinum. Þessa leið höfðu
Bretar valið árið áður og mis-
tekizt; þessa leið urðum við líka
að fara — og við urðum að
sigra.
Ég fór mér hægt upp ísruðn-
inginn. Það var eins og að feta
sig gegnum hvítan frumskóg.
Og leiðin var líka hættuleg, því
að allstaðar voru ísdrangar, sem
gátu hrunið, og djúpar, snævi-
þaktar gjár, sem maður gat
hrapað í. En við mjökuðumst
upp á við.
Þegar við vorum komnir næst-
um alla leið upp ísruðninginn,
varð fyrir okkur stóra sprung-
an, sem hafði stöðvað Bretana
árið áður. Þetta var hræðileg
gjá. Hún var svo breið, að eng-
in leið var að stökkva yfir hana,
og svo djúp, að ekki sá til botns.
Og hún náði þvert yfir gilið.
Svisslendingarnir gengu fram
og aftur meðfram sprungunni.
Þeir athuguðu hana nákvæm-
lega. Þeim datt í hug, að ef til
vill væri mögulegt að sveifla
kaðli yfir hana, og einn af yngri
leiðangursmönnunum var lát-
inn síga niður í sprunguna til
þess að gera tilraunina. En til-
raunin mistókst. Maðurinn
sveiflaðist eins og pendúll yfir
að hinum gjárbarminum, en ís-
inn var svo sléttur og háll, að
engin leið var að ná taki á hon-
um.
En Svisslendingarnir gáfust
ekki upp. Á einum stað í gjánni,
um 60 fetum fyrri neðan brún-
ina, komu þeir auga á syllu,
sem ef til vill var hægt að fika sig
eftir yfir að hinum gjáveggn-
um. Sami hugrakki Svisslend-
ingurinn lagði í þessa hættuför.
Honum tókst að komast eftir
syllunni, og eftir mikla erfið-
leika komst hann loks upp á.
brúnina hinum megin.
Þetta var hreinasta glæfra-