Úrval - 01.08.1955, Qupperneq 98

96
ÚRVAL
för í svona mikilli hæð, enda
var maðurinn svo úrvinda af
þreytu, að hann lá lengi í snjón-
um meðan hann var að blása
mæðinni og jafna sig. En þeg-
ar hann var búinn að hvíla sig
var líka allt komið í lag. Gjáin
var ekki lengur nein hindrun,
þegar einn maður var kominn
yfir hana. Kaðallinn milli hans
og okkar var festur tryggilega.
Síðan var öðrum köðlum kast-
að yfir og gerð brú á þeim. Von
bráðar var komin örugg brú
fyrir menn og farangur. Þetta
var mikill sigur, því að við vor-
um fyrstu mennirnir, sem stig-
um fæti á þennan stað, sem
Svisslendingarnir skírðu Þagn-
ardalinn.
*
Þegar komið var í þriðju
bækistöðina, sem var í 20 þús.
feta hæð, fóru Svisslendingarnir
að kenna vanlíðunar vegna þess
hve loftið var þunnt. Ég minn-
ist þess, að þeir voru að tala
um vanlíðan sína, og einhver
sagði þá, að þetta myndi lag-
ast, öllum liði illa þar til þeir
hefðu vanizt loftslaginu ■—■ jafn-
vel Sérpunum.
„Nema þessum!“ sagði ann-
ar og benti á mig.
„Já, hann — hann hefur þrjú
lungu,“ sagði hinn. „Honum líð-
ur því betur sem við komumst
ofar —!“
Það varð almennur hlátur, og
ég hló líka. En þótt ótrúlegt
sé, var þetta satt. Ég held að
ég sé þannig skapaður, að ég þoli
að lifa og hrærast í meiri hæð
en aðrir menn. Mér er eðlilegt
að klifra og ég hef aldrei orðið
fyrir alvarlegu slysi í fjallaferð-
um. Læknar segja mér, að ég
hafi mjög hægan hjartslátt. Ég
kann bezt við mig í mikilli hæð.
I þrjár vikur fetuðum við
okkur upp eftir f jallinu. Fimmta
bækistöðin var í 22,640 feta
hæð, en þaðan eru yfir 3000 fet
upp á Suðuröxlina, en hún er
stökkpallur þeirra, sem ætla að
klífa tindinn. Þegar við vorum
komnir upp á öxlina, var leið-
angurinn skipulagður með það
eitt fyrir augum, að aðstoða þá
fjóra menn, sem áttu að klífa
hærra. Það voru tveir Svisslend-
ingar, auk Lamberts og mín.
Ég hef komið á marga
hrjóstruga og eyðilega staði
um dagana, en engan sem
kemst í hálfkvisti við Suð-
uröxlina. Hún er í 25,850
feta hæð, liggur milli hæstu
tinda Everest og Lohtse, og er
í rauninni gaddfreðin, klettótt
háslétta, þar sem eilífir storm-
ar næða. Við vorum þegar
komnir hærra en hæstu fjöll
sem klifin höfðu verið til þessa,
en samt gnæfði tindur Everest
hátt yfir okkur, eins og hann
væri sérstakt fjall.
Við Lambert vorum saman í
tjaldi um nóttina, og reyndum
að halda á okkur hita eftir beztu
getu, því að það var hörkukuldi
og rok. Við lögðum upp í býtið
næsta morgun. Við fetuðum
okkur upp eftir fönninni klukku-