Úrval - 01.10.1955, Side 58

Úrval - 01.10.1955, Side 58
Gátan um þorstleysi úlfaldans ráðin. Úr „Discovery", eftir O. L. Boltz. HINN furðulegi hæfileiki úlf- aldans til þess að ferðast dögum saman án þess að drekka hefur löngi verið mönnum undr- unarefni. Einu sinni var gefin sú skýring, sem raunar má enn sjá í sumum alfræðibókum, að úlfaldinn safni vatni í hnúfinn á bakinu, en þetta er ekki rétt — hnúfurinn er úr fitu. Sumir hafa fullyrt, að hann safni vatni í eitthvert magahólfið — því að úlfaldinn er jórturdýr, eins og kýrin, og hefur margskiptan maga. Sú kenning fær heldur ekki staðizt. ’ Þessi mikli leyndardómur hef- ur nú verið afdjúpaður, að minnsta kosti að því leyti, að við getum lýst hvernig úlfaid- inn fer að því að geyma vatns- forða sinn. Þessi uppljóstrun er árangur lífeðlisfræðilegra rann- sókna á úlfaldanum, undir for- ustu ráðgjafanefndar UNESCO um rannsóknir á þurrlendis- svæðum jarðarinnar. Rannsókn- irnar gerði hópur vísindamanna undir stjórn Schmidt-Nielsens prófessors við Duke-háskóiann í Bandaríkjunum. Rannsóknir þessar, sem stóðu í heilt ár, fóru fram í Ben Abbes, en það er staður í Saharaeyðimörkinni, Algierhlutanum, um 800 km frá sjó, og kemst hitinn þar oft upp í 60° C. Til þess að skilja hvernig úlf- aldinn leysir þann vanda að verja sig þorsta, skulum við fyrst athuga okkur sjálf. Efna- skiptin í líkamanum geta ekki farið fram án vatns, og líf okk- ar er undir því komið, að við séum stöðugt að taka til okkar vatn og iosa okkur við það. Við losum okkur við það á tvenn- an hátt: gegnum nýrun og með svitanum; ef við svitnum ekki nægilega mikið, hækkar blóð- þrýstingurinn. Hjá úlfaldanum er þessu allt öðruvísi háttað; nokkur sér- kenni í líffærastarfsemi hans leggjast á eitt um það að gera honum kleift að komast lengi af án þess að taka til sín vatn. Hann gefur t. d. frá sér mjög lítið vatn gegnum nýrun, kring- um hálfan lítra á dag, jafnvel þegar hann getur drukkið eins og hann lystir. Maðurinn gefur frá sér margfalt meira. Annað sérkenni hans er það, að hann svitnar að heita má ekki. Að þessu leyti hefur úlfaldinn al- gera sérstöðu. Líkamshiti hans getur hækkað úr 34° í 40° án
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.