Bókasafnið - 01.01.2002, Blaðsíða 23

eins og ýmiskonar sjálfsmatskvarðar sem eru að-
gengilegir nemendum m.a. á vef skólans. Þeir hafa
einnig aðgang að leiðbeinendum sem hvetja þá
áfram. Þessi kennsluaðferð styður greinilega og hvet-
ur til símenntunar vegna þess að strax í námi sínu
eru nemendur að leysa raunhæf verkefni eða fást við
vandmál sem þau eiga eftir glíma við í framtíðar-
störfum sínum.
Samuinna
Til þess að kennsla í upplýsingalæsi verði árangursrík
og farsæl verður að
vera samstarf á
milli kennara og
bókasafnsfræðinga.
Einnig er mjög mik-
ilvægt að starfsfólk
á tölvusviði svo og
kennslusviði vinni
saman að eflingu
upplýsingalæsis
innan stofnunar-
innar. í þeim nám-
skeiðum og verk-
efnum sem metin
voru í rannsókninni
kemur þessi sam-
vinna augljóslega
fram og er horn-
steinninn í undir-
búningi og þróun
verkefnanna.
Stuðningur frá yfirstjórn
Helsta hindrun sem bókasafnsfræðingar rekast á er
skilningsleysi frá yfirstjórn stofnana sinna þegar
reynt að sannfæra hana um mikilvægi upplýsinga-
læsis. Á hinn bóginn er það mikil áskorun að ná að
sannfæra yfirstjórnina og koma upplýsingalæsi á
framfæri í sinni stofnun. Það getur gerst eftir form-
legum leiðum með setu í nefndum og ráðum þar sem
yfirstjórn er gerð grein fyrir þeirri þýðingu sem
kennsla og þjálfun í upplýsingalæsi hefur fyrir nem-
endur og starfsmenn stofnunarinnar.
Stefna og markmið
Nær öll verkefnin sem skoðuð voru hafa sett fram
skýr markmið og leiðir að upplýsingalæsiskennslu
sinni eða yfirlýsingu um upplýsingalæsi í stefnu-
markmiðslýsingu. Sérstaklega er þetta áberandi í
verkefnum í Norður Ameríku. Áhugavert er að taka
eftir því að þar sem það er ekki gert (Maastrich og
ULH - Englandi), þá er þess í stað lögð áhersla á sí-
menntunarhugtakið í markmiðunum og það stutt
frekar með sérstökum aðgerðum eins og komið hefur
fram hér að framan. Meiri áhersla er lögð á náms-
ferlið og sjálfsmat nemenda en minni á ákveðin hug-
tök í upplýsingalæsi.
FyrirmyndarkerfiP
Er hægt að segja til um það hvernig æskilegt væri að
kennsla í upplýsingalæsi færi fram í ljósi þeirra
niðurstaðna sem komið hafa fram við rannsókn und-
angenginna verkefnaP Hvernig á hið fullkomna kerfi
að vera? Jafnvægi þyrfti m.a. að vera á milli þess
hvernig upplýsinga er aflað (tækninni), hvernig miðla
eigi upplýsingum og hverjar þarfir einstaklinganna
eru. Æskilegt væri
að tengja kennsl-
una við náms-
greinar nemenda-
nna svo þeir læri
hlutina í sam-
hengi eins og
hefur komið fram
hér að framan.
Margar leiðir eru
til og verður hver
stofnun að velja
sína kennsluað-
ferð og er e.t.v.
nauðsynlegt að
nota fleiri en eina.
Þættir eins og fjár-
magn og aðstæður
hverrar stofnunar
skipta einnig máli.
Síðast en ekki síst
er stuðningur frá yfirstjórn og samvinna við kennara
forsenda góðs árangurs.
TiUögur fyrir BSHA
Eins og fram kom í upphafi voru lokaniðurstöður
rannsóknarinnar tillögur um kennslu í upplýsinga-
læsi fyrir BSHA. Hér á eftir fer lýsing á aðdraganda og
undirbúningi þeirrar kennslu og þjálfunar í upplýs-
ingalæsi sem nú fer fram í háskólanum og hvernig
staðið hefur verið að framkvæmd og úrvinnslu þeirra
tillagna sem lagðar voru fram í rannsókninni.
Stefnumótun HA
í ljósi þeirrar þróunar sem hefur átt sér stað í þessum
málum þá telur BSHA það skyldu sína að efla upplýs-
ingalæsi innan háskólans. Fyrsta skrefið í þá átt er að
viðurkenna mikilvægi þess með formlegum hætti.
Árið 2000 fór fram stefnumótunarvinna innan Há-
skólans á Akureyri (HA) og skapaðist þá gullið tæki-
færi til þess að koma markmiðslýsingu um upplýs-
ingalæsi á framfæri. í stefnumótunarskjali HA kemur
eftirfarandi fram:
„HA býr nemendur skipulega undir að nota
Cp 1-W anno y4fcUA fim-.vi.k' aýk-ttúýdic-.vrtfunví.Swrfrufaf
ýi t.v>t tnogim1)i»nftf.<Mimfan’Ti,it>inlicnþ(>rre nmfjxJticnfiNviUí'
0’ trru Fclrn -fnTTtuftf tf- cii nuiSu nmtmmliticlitfTtTn^’fsA.
Ö1 t.vviu Ay,tqjtnif mtiha jjj'tfli f .'ilvUit cii cif tmif ctuA.cit tnjy
tr> l.vvltu no Utoic » rmfi.f;Iitnjtct’ ctxt mtic obtrr. ftútnolíCfK jfkutrot’’.
ó) Lv.r 'vriUíMirf’VyvCiitytfatf fjcrV. CW dur Kiivjnc ýiwfcfV.
5>\sexi 5\ivtf ct fucccfltr.
5> l.v.vu Ct ■')■ d)tcttrtf’comcf j.f.Cínr ht f'l>ttllmj futrmfc cjmt ocf.
ö) t.vónu pcmttnf lntvtm mtr.rcct nnttnf rmtinn'fcitttfjrtft.
cíi l.r.vmv Alcv.itibo- o£. vijuctúllnUf tt thxlnni* fucc.Jitc y(r\C-
$) t.v.vv jLíítiotó’ Jvx fucuou. rcr roffaV'onultu t< rtrfu7. Hviitrtí’
5) l .trvt -nrr owtfanuncu ftuc|t<iimJcú fjj'tmif’jý flttuiú
öi 1.V.XTU—dgncfitjm.rnwf.a-.rcrmrt)K h’ultvírl'Ctlú jcfftutín' ^
in t.v.vviu y incccli fcrncUc- fcjmba. [nt-tnifnui-cliV ctumjniiþfr? .’tú
ti' I.V.WIIU Hcmric’rev fuciuí vgitifarrvyýfa uJftar.Tnvttiffui
o' 1 ,v.rv coWcCt-SeUú tnwa ftumuftvcwc mrflctrnncjrSJdolfif
Ji l.w.vi oífctt c •vtt.ió iuf. k?dclft’’rcviurm fluuut tlftct’ciT
cn l.v.v.vit ft dttmcanftwulmtr.Htntuiut •»< Itílttlnilnttv y S.£i>
S) l AW.vtll ídlú Jp 1w1<ftrui .it|. lö iy/. Ntnyauir.
S) l.vwtttl “Velffa rf«r nonco^.itt^uoltniititr.Hctimc’m'rcnni'
5) l.r.rrv otfihnfoltnmuv.Cnej' juj.úVyoftttr.'Vt^i’Tii kjumtu
(ft 1.W.VV1 Bcllú jýNvtúUlnnv■m.tn'.mjn. '-ttmv fuy«futt-. _
Ö) l xxxvix .S. n wtioUf 1nir é-mílar.
Úrþýskum annálfrá 11. öld.
BÓKASAFNIÐ 26. ÁRG. 2002
21