Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 29.11.1952, Síða 42

vænta fyrirgreiðslu þeirra mála, er Alþýðuflokkurinn
sérstaklega ber fyrir brjósti. Ríkisstjórnin var mynduð
til þess að koma á og framkvæma gengislækkun. Mátti
svo segja, að í því sambandi lofaði stjórnin landsmönn-
um gulli og grænum skógum. Það átti á þann veg að
tryggja rekstur sjávarútvegsins, hætta öllum beinum
styrkjum til vélbátaútgerðarinnar, koma jafnvægi á
þjóðarbúskapinn, gera verzlunina „frjálsa“, létta af
þeim sköttum og tollum, er sérstaklega höfðu áður verið
á lagðir til þess að forðast gengislækkun og styrkja
bátaútveginn til áframhaldandi reksturs. Og allt þetta
átti, þegar jafnvægi hefði skapazt eftir stuttan tíma,
ekki að rýra kjör almennings, enda ætti almenn verð-
hækkun í sambandi við þessar framkvæmdir, ekki að
verða meiri en 11—13%.
En allt þetta hefir hrapalega brugðizt, og stjórnar-
stefnan leitt til hinna mestu vandkvæða og haft í för
með sér hið mesta öngþveiti og stórkostlega kjaraskerð-
ingu fyrir verulegan hluta þjóðarinnar.
Það fyrsta, sem brátt kom á daginn, var það, að gengis-
lækkunin varð alls ekki til þess að tryggja rekstur
bátaútvegsins. Var þá af ríkisstjórninni fljótlega gripið
til þeirra örþrifaráða, sem fólgin eru í hinum svonefnda
og illræmda bátagjaldeyri. Var með þeim hætti leyft
að leggja vissan, frá 20—60%, skatt eða álag á hluta
andvirðis selds afla frá bátaútveginum. Var hér raun-
verulega að ræða um nýja gengislækkun á nokkrum
hluta af fé því, er fæst fyrir útflutningsvörurnar. En
í kjölfar þessa óheilla úrræðis sigldi brask, allskonar
spákaupmennska og stórum vaxandi dýrtíð. Allskonar
milliliðir og braskarar tóku drjúgan gróða, margir vél-
bátaútvegsmenn og sjómenn, báru skarðan hlut frá
40