Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 29.11.1952, Side 43

borði, samtímis því, sem verðbólgan óx geigvænlega.
Og nú sýnist allt vera að reka í strand að nýju, og
stjórnin virðist ekki sjá önnur úrræði en útvíkkun báta-
gjaldeyrisins eða nýja almenna gengislækkun. Og nú
er einnig svo málum komið, að togaraútgerðin berst
mjög í bökkum, og hafa þaðan komið ákveðnar óskir
eða kröfur um aðstoð eða rétting mála þessa atvinnu-
reksturs.
Því fer víðs fjarri, að skapazt hafi jafnvægi í fjár-
hagsmálum þjóðarinnar. Verðlag hækkar hröðum skref-
um, og öðru hvoru í stórum stökkum og á stefna
stjórnarinnar þar verulega sök. Verðlagseftirlit hefir
að mestu verið afnumið, og það á ýmsum sviðum leitt
til geigvænlegs okurs. Skipulagslausir og handahófs-
kenndir innflutningshættir valda vaxandi 'vandkvæð-
um. Viðskiptajöfnuðurinn er geysilega óhagstæður, og
virðist þar síga á ógæfuhlið. Á valdatíma núverandi
ríkisstjórnar hefir orðið halli á viðskiptunum við útlönd,
er nemur samtals tæpum 600 millj. króna. Þessum halla
hefir orðið að mæta, svo ekki skapaðist algert öngþveiti,
með erlendu gjafafé, með erlendum lánum og greiðslum
fyrir þjónustu frá varnarliðinu. Magn útflutningsfram-
leiðslunnar hefir frekar dregizt saman. Allt virðist hall-
ast alvarlega á ógæfuhlið.
Það er mjög langur vegur frá því, að hér á landi sé
hægt að tala um frjálsa innflutningsverzlun. Bátagjald-
eyriskerfið var þar að verulegu leyti frávik. Hinar svo-
nefndu frílistavörur hafa á margan hátt aðeins orðið
nafnið tómt, og æ því meir sem lengur hefir liðið. Oft
hefir orðið erfitt, tekið langan tíma, jafnvel að engu
orðið um innflutning á vörum, sem að nafninu til voru
taldar á frílista. Hefir þar oft staðið í vegi beinn gjald-
41