Úrval - 01.03.1964, Page 69

Úrval - 01.03.1964, Page 69
KONUNGAR DAUÐANS 59 Á strönd Sardiníu liggur ferSa- fólkið og baðar sig í sólinni við blátt hafið. Þjónar stjana við gestina á gistihúsunum og bera fólkinu ískalda drykki. En leiS mín lá til Nuoro, borg- arinnar, þar sem æSstu ráSa- menn Orgosolo hafast viS. ÞaS fyrsta, sem blasir viS augum í Nuoro, er stórt, grátt, hringlaga fangelsi. 'Borgarbúar muna þá tíS, er næstum helm- ingur allra karlmanna í Orgo- solo gisti í fangelsinu. Þetfa var árangurslaus tilraun yfirvald- anna til að binda endi á blóð- hefndina. Nuoro liggur í 2000 feta hæð, hátt yfir sléttunni, þar sem eitt sinn geisaði skæður hitasóttar- faraldur, sem var landlægur á sléttunni um langt skeið. Handan við borgina er fjall- garðurinn — þar sem enginn gróður er nema nokkrir vesælir runnar. Þarna er líka Orgosolo. Þegar ekið er i áttina til þessa annarlega þorps, getur að líta flokka af vopnuðum lögreglu- mönnum í skuggum trjánna við veginn. Þá birtist loks kirkjugarður Orgosolo. Hann er óeðlilega stór fyrir smáþorp sem joetta. „Orgosolo,“ segir fólkið, „er 400 ára gamalt þorp. En bráðum verða allir ibúarnir komnir yfir i riki dauðra ... “ Skiltið með nafni þorpsins er fullt af kúlugötum, sem útlagar hafa „skreytt“ það með í fyrir- litningu sinni. Framundan nemur lögreglu- bíll staðar, og fjórir hermenn með byssur og sporhund stíga út. Kærkomin vernd ... Ég stíg út úr bilnum — og ég sé, að gamlir menn, sem halla sér upp að molnuðum vegg, hafa auga meS mér. Þeir eru með byssur á sér .. . og augnaráð þeirra er allt annað en vingjarnlegt. Mér er bent á tóma rakara- stofu. Þarna bjuggu Taras-bræS- urnir. Nú eru þeir báðir dauðir. Annar var að raka einn við- skiptavininn, jjegar hann var beðinn um að koma út á götu. Viðskiptavinurinn flúði, um leið og rakarinn gekk út. Andartaki síðar var hann skotinn til bana. Hann vissi of mikið. Nokkrum vikum síðar var yngri bróðir hans særður. SiSan var skorin úr honum tungan, og síðan eyrun og nefið ... Hverjir voru árásarmennirnir? Enginn bar vitni. Það er fátítt. Við ein réttarhöld var eitt vitnið spurt, hvort það kannað- ist við mann einn. „Mér finnst ég hafa séð þenn- an mann einu sinni i draumi,“ sagði vitnið þurrlega. „En augu okkar blekkja, herra dómari.“
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.