Úrval - 01.05.1965, Síða 51

VETRARHOLLIN I LENINGRAI)
49
hún jjá í tign. Síðan lét hún ljúka
við Iiina miklu byggingu, sem Iilaut
nafnið Vetrarhöllin. í höllinni voru
þá 1050 lierbergi, og þegar hún
fór að svipast um eftir málverkum
til að skreyta þau, kom i ljós að
í Rússlandi voru engin slik lista-
verk til. En í Frakklandi var nóg
til af málverkum, og þar sem kcis-
aradrottninguna skorti ekki fé, fól
hún Diderot, hinum fræga, franska
alfræðiorðabókarhöfundi, að kaupa
fyrir sig öll þau listaverkasöfn, er
hann vissi föl.
Diderot keypti nokkur sinásöfn
í íyrstu, en árið 1770 komst hnífur
hans i feitt, því að þá tókzt honum
að festa kuup á safni Crozats nokk-
urs, en i þvi voru 400 fræg lista-
verk. 1770 komst hann yl'ir annað
inikið safn, er Walpole lávarður
átti, en í því voru 198 verk og kaup-
verðið aðeins 175 þúsund dollarar.
Katrín mikla var nú orðin mesti
listaverkasafnari aldarinnar, og um-
boðsmenn hennár héldu áfram að
klófesta mestu listaverk Evrópu.
Þótt Vetrarhöllin væri stór bygg-
ing', rúmaði hún ekki öll þessi lista-
verk. Árið 1704 lét Katrín byggja
við liöllina, og siðan aftur 1775.
Listaverkakaupin héldu áfram
löngu eftir dauða Katrínar miklu.
Alexander I. keypti t. d. öll lista-
verk Malmaisonhallarinnar, þar
sem Jósefína Keisaradrottning bjó.
Safnið á tiltölulega minnst af hol-
lenzkum málverkum, enda fórst
skip, sem flutti dýrmætan lista-
verkafann frá Hollandi til Rúss-
lands á dögum Katrínar miklu. En
síðar létu keisararnir kaupa önnur
listaverk í Hollandi og flytja á
öruggum skipum. Árið 1839 var svo
þriðja viðbótarbyggingin reist fyrir
safnið.
Ári, 1774 átti safnið 2080 mál-
verk, eh aðgangur var bannaður
öllum öðruin en fáeinum vildar-
vinum drottningarinnar, og keisar-
arnir, sem á eftir komu, höfðu sama
liiitt á.
Það var ekki fyrr en 1852 að
Niluilás 1. leyfði takmarkaðan að-
gang að safninu, og það sem bar
fyrir augu þessara fyrstu saíngesta,
varð þeim ógleymanlegt. Hér voru
svo skráutlegir salir, að þeir áttu
ekki sína líka í víðri veröld, prýdd-
ir marmara frá Ítalíu og Kákasus,
heilir veggir þaktir malakíti og
gulli, loftin skreytt svífandi gibs-
englum og gólfin lögð dýrustu við-
artegundum. Gestirnir sáu líka
stiga úr gulli og marmara og glæsi-
legar súlnasvalir, þar sem málverk-
in, sem Rafael hafði málað fyrir
Vatikanið, voru nákvæmlega stæld.
Með Vetrarhöllinni og viðbygging-
um hennar hafði keisurunum tek-
izt að skapa furðuverk húsagerðar-
listarinnar. Þessar miklu byggingar
eru sem endurminning um timabil,
sem nú er að eilífu horfið.
þriðju hæð Vetrarhallarinnar
eru nokkur herbergi þar sem meslu
dýrgripir safnsins eru geymdir.
Og það var tilviljun ein sein olli
því, að safnið eignaðist þessa dýr-
gripi.
.4 fyrstu árum þessarar aldar
voru tveir kaupmenn i Moskvu,
sem fluttu inn megnið af vörum
sínum frá París, og á ferðum sín-
um til borgarinnar urðu þeir hrifn-