Úrval - 01.05.1965, Blaðsíða 95

Sú saga gengur þessa dagana, að
í verzlun einni hér í borg, sé höndl-
að af svo mikilli list og áhuga að
kona ein, sem var að kaupa ferm-
ingargjöf handa bróðursyni sínum,
hafi eftir að hafa skoðað gripinn í
krók og kring ákveðið að kaupa þessa
myndavél, bæði vegna einfaldleika í
notkun og líka vegna þess að verðið
var eins og hún hafði hugsað sér.
Það eina sem hún átti eftir að fá
að sjá, var hvernig átti að smella
af við myndatökuna. Stúlkan sem af-
greiddi og búin var að sýna og út-
skýra notkun vélarinnar fór til
verzlunarstjórans til að fá að vita
hvernig smella ætti af, en fékk þau
svör, að þessi gripur væri ekki mynda-
vél heldur hjólhestalugt með áföstu
battaríi. M.E.
—*
„Ennþá þraukar þú Siggi minn?“
„Já, guði sé lof,“ svaraði gamli
maðurinn og kem til með að lifa
annað ár til.“
„Hvernig veiztu það?“
„Jú, sjáðu til, ég hefi tekið eftir
því áður að lifi ég marzmánuð, þá
lifi ég allt árið.“
—☆
„Ef við giftum okkur, ætlarðu þá
að hætta að reykja?“
„Já.“
„Og líka að hætta að drekka?"
„Og hætta við spilafélaga þína á
á kvöldin?"
„Já.“
„Og hvað annað ætlarðu að hætta
við, elskan?“
„Að gifta mig.“ E.D.
—☆
Ung kona við mann sinn: „Ef við
borgum ekki af þvottavélinni og ekki
heldur af ísskápnum, þá eigum við
fyrir útborgun á sjónvarpstæki.'1
—☆
Eftir að skipið fórst, lentu saman
í báti prestur, læknir og lögfræð-
ingur, og var báturinn áralaus og rak
fyrir veðri og vindi. Þeir komu auga
á eyðieyju, en eina von um björgun
þar, var að einn þeirra færi í sjó-
inn og drægi bátinn að landi, en
sjórinn var krökkur af hákörlum.
Þeir vörpuðu hlutkesti um hver ætti
að gera þetta og kom upp hlutur
lögfræðingsins. Þegar hann stökk i
sjóinn og byrjaði dráttinn hurfu há-
karlarnir á braut og snertu ekki
við honum.
„Ég hef verið bænheyrður," sagði
presturinn.
,,Nei,“ sagði læknirinn, „aðeins lög-
fræðilegir klækir.“
—☆
Á giftingardaginn var brúðinni
gefin nokkur góð ráð, af móður sinni,
hvernig bezt væri að haga sér gagn-
vart eiginmanninum.
„Þegar bóndi þinn kemur heim frá
vinnu, láttu hann setjast í þægilegan
stól og taktu af honum skóna og
færðu háan stól undir fætur hans.“
„Bn er þetta nú ekki of langt geng-
ið?“ spyr dóttirin.
„Kannske svaraði móðirin — en
þú munt verða undrandi á hve marg-
ar krónur koma til með að lenda á
milli arms og setu í stólnum.“