Úrval - 01.05.1965, Qupperneq 103

HERSHÖFÐINGINN N/ESTUR GUÐI
101
Booth nefndi starf sitt, notaSi hann
börn sín. Það var William Bram-
well Booth, elzti sonurinn, sem í
fyrstunni bar hita og þunga dagsins
af þeirri aðstoð. Hann var hávax-
inn, fölleitur drengur, lilédrægur
og einmana sökur lieyrnardeyfu.
I skólanum var hann hæddur og
hrjáður og uppnefndur „Heilagi
Villi“, og' eitt sinn tóku nokkrir
fantar hann og slógu honum hvað
eftir annað við trjástofn, „til þess
að berja úr honum trúarvinglið."
En strax sem drengur virtist Bram-
well liafa fundið köllun sína, og
hann var ekki kominn af unglings-
aldri, þegar hann lá yfir því frá
morgni til kvölds að halda skýrslu
yfir það sem þeir feðgar nefndu
„Málefnið" („The Concern").
Hægt og hægt tók trúboð Booths
að’bera meiri árangur. Hann setti
út varðmenn á önnur svæði, og
smám saman safnaði liann um sig
litlum hópi manna, sem tekið höfðu
sinnaskiptum. Þetta voru samt út-
legðarár fyrir Booth — 12 ár liðu
án verulegs árangurs. Kriststrúboð-
ið skorti töframátt til þess að beina
að sér augum heimsins. í Austur-
Lundúnum voru þegar yfir 500
félagssamtök, sem dreifðu ölmusu
og störfuðu á meðal hinna snauðu.
Lið Booths var aðeins eitt félagið
í viðbót.
Þá var það eitt sinn snemma
morguns í maímánuði 1878 að
Booth lét kalla til sín í svefnher-
bergið þá Bramwell son sinn og
George Bailton, óþreytandi að-
stoðarmann trúboðsins. Booth var
að jafna sig eftir inflúensu, og stik-
aði nú um gólfið í síðum gulum
slopp og gaf fyrirskipanir fyrir
daginn. Á meðan Bailton hlýddi
á Bootli var hann að glugga í próf-
örk af ársskýrslu Trúboðsins, sem
átti að fara að prenta Og svo las
hann upphátt formálsorðin, sem
voru djarfleg, stutt og laggóð:
„Kriststrúboðið er sjálfboðaliðs-
her (Volunteers Army), sem safnað
hefur verið á meðal þess mann-
fjölda, sem lifir án guðs og án nokk-
urrar vonar í þessum heimi.“
Um þetta leyti var flokkur borg-
ara, sem nefndi sig „sjálfboðalið-
ana“ (Volunteers) og starfaði sem
eins konar lier með vaktaskiptum.
Þeir höfðu orðið fyrir miklu háði
i blöðunum, og Bramwell, sem nú
var 22ja ára, mislíkaði þessi nafna-
líking.
„Sjálfboðaliði!“ hrópaði hann.
„Ég cr enginn sjálfboðaliði. Annað-
hvort er ég fullgildur hermaður
eða ekkert!“
Booth snarstanzaði, og horfði
lengi þegjandi á son sinn. Skyndi
lega þreif hann penna, mundaði
liann andartak yfir orðinu „Sjálf-
boðaliðsher,“ og strikaði siðan á-
kveðinn á svip yfir orðið „sjálf-
boðaliðs-“ og skrifaði í staðinn
„Hjálpræðis-“. Þannig vildi það til
af hreinni tilviljun að Hjálpræðis-
herinn var stofnaður. Þá voru í
honum nákvæmlega 88 manns.
BOOTH VERÐUR FYRRI TIL EN
DJÖFULLINN
Nýja nafnið átti prýðilega við
fylgismenn Booths. Þeir höfðu á
síðari árum tekið upp æ meira
hermennskusnið. Nú breiddist
hernaðarandinn út. Blað Hersins