Úrval - 01.05.1965, Síða 122

120
ÚRVAL
Á 60 ára starfstíma sinum sem
postuli, hafði Booth ferðazt 5
milljón mílur, og haldið 60000 ræð-
ur. Með dáhrifum auda sins og
mælsku liafði hann laðað 16000
foringja til starfs undir fána sinn
i 58 löndum, og til að hoða fagnað-
arerindið á 34 tungumálum. Um
allan heim syrgðu menn hurtför
hans.
A þrem dögum, sem lík hans lá
á viðhafnarhörum, gengu 150 þús-
undir manns fram hjá kistu hins
aldna bardagamanns, og á útfara-
degi hans voru skrifstofur borgar-
innar lokaðar og myrkvaðar. Fán-
ar allra þjóða voru dregnir i hálfa
stöng, til að kveðja hann. Umhverf-
is gröf hans lágu kransar frá kon-
ungshjónunum og háttsettum þjóð-
arleiðtogum um viða veröld.
Utför hans fór fram í griðar-
mikilli sýningarhöll í Vesturlund-
únum að viðstöddum 40000 manns.
Hjálpræðishersforingjar i orlofi
frá öllum heimsálfum —• þar á með-
ai Eviangelinc dóttir hans, sem
kom í skyndi frá New York —
krupu við kistu lians, til þess að
helga sig á ný guði og Hernum.
Ásamt þeim krupu einnig þjófar,
landshornamenn og skækjur, hin-
ir tíndu sauðir og olnbogabörnin,
sem hann hafði tekið sér að hjarta.
Flestum óþekkt var hátignin þar
einnig. Aftarlega í höllinni, næst-
um óþekkt, sat María Bretadrottn-
ing, tryggur aðdáandi Booths. Hún
liafði kosið að koma á siðustu
stundu, án þess að tilkynna komu
sína.
Við hlið liennar sat fátæklega
en snoturlega búin kona, sem trúði
drottningunni fyrir leyndarmáli
sínu. Hún hafði einu sinni verið
saurlifiskona, en Hjálpræðishcrinn
hafði frelsað hana. Mörgum árum
siðar hafði Booth Hershöfðingi
heyrt sögu hennar, er hún kom á
samkomu, og' sagt við hana blið-
lega: „Góða mín, þegar þú kemur
til himnaríkis, mun María Magða-
lena setja ]jig i eitt bezta sætið.“
Konan hafði komið snemma, til
þess að ná í sæti við ganginn i
þcirri von, sagði hún, að kistan
yrði horin í ekki meira en fets
fjarlægð frá henni. Og þegar svo
reyndist, hafði hún, svo lítið bar
á, lagt þrjár fölnaðar nellikur á
kistulokið, og' allan timann meðan
útförin fór fram voru þær einu
blómin á kistunni.
María drottning var djúpt hrærð,
þegar konan sneri sér að henni og
sagði blátt áfram þau orð, sem
hefðu vel mált vera grafskrift
Williams Rooths:
„Hann bar umhyggju fyrir okkar
líkum.“
Gerðu sjálfan þig ómissandi, og þá muntu þokast upp á við. Láttu
eins og þú sért ómissandi, og þá muntu þokast í burt.
Tbe Office Economist
Vertu litt mishugi við óvitra menn. Þeir mæla oft verr en þeir vita.