Úrval - 01.11.1965, Síða 36

34
ÚRVAL
veitarfélagið á Zrapa
var dautt. Af hinum
ellefu þúsund íbúa á
þessu nesi, sem teygir
sig út í Paríaflóann
andspænis eyjunni Trinidad, voru
innan við fjögur þúsund tórandi,
er hin skæðasta farsótt afar smit-
andi mýrarköldu geisaði á þessum
skaga út í Venezuela.
Á minna en þremur vikum hafði
helmingur íbúanna verið þurrkaður
út. Fram að síðustu viku höfðu
karlar og konur, sem enn höfðu
þrek til, dregið hina dánu og deyj-
andi niður í fjöruna og látið strauma
Paríaflóans bera þá á burt. En nú,
þegar farsóttin hafði afskorið sveit-
arfélagið, lagðist eins og dauðadá
yfir þá sem enn lifðu þar sem þeir
reikuðu innan um dáið fólk og deyj-
andi og vissu það vel, að þeir hlytu
einnig að deyja bráðlega, aðeins
ekki hvenær.
Gjallbrautinni, sem lá gegnum
frumskóginn meðfram sjávarströnd-
inni til Cumana, hafði verið lokað.
Hermönnum hafði verið skipað að
stöðva alla flóttamenn, sem reyndu
að komast til meginlandsins frá hin-
um sóttmengaða útskaga, af ótta við
að farsóttin breiddist út um alla
Venezuela.
í Cumana, elztu nýlendu Evrópu-
manna í allri Suður-Ameríku, með
sínum 60 þúsund íbúum, kærði sig
enginn af hinum nálægt hundrað
læknum um að gerast sjálfboðalið-
ar á skaganum.
Að austanverðu, og miklu nær
Paríaskaganum hafði prestur nokk-
ur frá Zrapa reynt að komast til
Carupanoborgar, til þess að biðja
um læknishjálp, en áður en hann gat
borið fram bæn sína var hann skot-
inn af hermanni og líkama hans
stjakað með 15 feta langri stöng
út í sjó, svo að veikina, sem hann
kynni að bera með sér, gæti rekið
frá landi.
Öll Venezuela taldi að Paríaskag-
inn væri dauðadæmdur, lifandi leg-
höll, sem einn góðan veðurdag yxði
opnuð á ný, þegar hinir dauðu væru
fullrotnaðir og hættan um garð
gengin.
Á strönd Zrapa, sem var stráð
líkum, var faðir Arnáiz Sellés að
verki ásamt tveimur mönnum, við
að reyna að koma líkunum í sjóinn.
En það var byrjandi aðfall og sjór-
inn var þegar þakinn af líkum.
Presturinn, sem var um sextugt,
var einn af þremur, sem þjónað
höfðu á þessu svæði. Hinir tveir
voru dánir, og hann var farinn að
finna fyrstu sjúkdómseinkennin.
Þessi lamandi sjúkdómur með
kölduköstum sínum gerði menn svo
máttfarna, að þeir líktust titrandi
kjötflykki, og svo komu krampar,
sem drógu þá smám saman í kuð-
ung og réttu úr þeim aftur harka-
lega, þegar dauðinn nálgaðist. En
þeir höfðu fulla meðvitund til síð-
ustu stundar.
Presturinn starði út í þokumistrið
á Paríaflóanum, suður á sundið,
sem nefnist Slönguginið (Serpents
Mouth), þar sem óshólmi Orinoco-
fljótsins liggur í boga út í Paría
flóann, sem skilur Trinidadeyjuna
frá meginlandi Suður-Ameríku. Það
var engu líkara en að gamli prestur-
inn, sem setzt hafði að hjá fólkinu
í Zarpa fyrir 35 árum síðan, ætti