Úrval - 01.11.1965, Síða 40

38
ÚRVAL
og kastaði sér út í bardagann án
þess að skeyta um nokkra hættu.
Þeir, sem þekktu hann, sögðu síð-
ar, að þeir hefðu trúað því, að hann
hefði viljað falla, að hann hefði
beinlínis leitað dauðans, en dauðinn
hefði umflúið hann.
Þegar styrjöldinni lauk, settist
hann að í Marseilles, gerðist starf-
andi læknir þar, og lagði einkum
stund á að fullnuma sig í hitabeltis-
sjúkdómum. Á hinu ríkmannlega
heimili sínu hafði hann eigin rann-
sóknarstofu til að rannsaka hita-
beltissjúkdóma, því að það var
metnaður hans að sækja um stöðu
í Indochina, er hann teldi sig hafa
öðlazt næga þekkingu á hitabeltis-
sjúkdómum og lækningu þeirra.
í Marseilles kynntist hann hinni
fögru, tvítugu dóttur eins starfs-
bróður síns, og enda þótt hún segði
honum, að ef hann færi til Indó-
china mundi hún ekki fylgja honum
þangað, þar sem hún tæki franska
menningu fram yfir hið frumstæða
líf í Indochina, gekk Bougrat lækn-
ir samt að eiga hana. Þau eignuð-
ust eina dóttur, en svo, af einhverri
óskiljanlegri ástæðu, lagðist hinn ó-
venjulega heppni og vel stæði lækn-
ir í dryggjuskap.
Þrátt fyrir rækilega könnun
franskra lækna, lögfræðinga, rit-
höfunda og annarra á skjölum og
vitnisburðum í leit að einhverri
orsök þessarar skyndilegu breyting-
ar á skapgerð Bougrats læknis,
fannst engin ástæða. Hann blátt á-
fram sneri sér að flöskunni og reik-
aði daga og nætur frá einni vín-
stofunni til annarrar.
Læknisstarf hans fór í mola,
skuldir hlóðust á hann, svo að kona
hans yfirgaf hann og tók dóttur
þeirra með sér. í stuttu bréfi, sem
hún skildi eftir, sagði hún: „Þegar
þú hættir að drekka og verður aftur
eins og þú átt að þér, þá munum
við koma til þín aftur.“
En Bougrat læknir hætti ekki að
drekka. Hann jók drykkjuna og
gerðist róni á götum Marseilles-
borgar, ofsóttur af skuldheimtu-
mönnum, sem að lokum tóku hönd-
um saman og báru fram ákæru á
hann. Hann var tekinn höndum
fyrir vanskil og kastað í fangelsi.
Sá eini, sem hélt tryggð við hann
í Marseilles, var lögfræðingur hans
og vinur, Stefani-Martin, sem skýrði
prófessor Bougrat frá, hvernig kom-
ið væri fyrir syni hans, enda þótt
Baugrat læknir hefði beðið Stefani-
Martin að segja ekki fjölskyldunni
frá niðurlægingu hans.
Prófessor Bougrat greiddi allar
skuldir sonar síns, til þess að leysa
hann úr fangelsinu, en örlögin höfðu
lyft hendi sinni gegn Bougrat lækni.
Hús hans hafði verið lokað mánuð-
um saman, og faðir hans hafði sent
hreingerningamenn til þess að
hreinsa ryk og laga til í húsinu.
Hreingerningamennirnir fundu
raman þef í einu herberginu og
fundu þar mjög rotið lík af manni,
sem lögreglan komst fljótlega að
raun um að var af bankaritara, sem
hafði horfið fyrir nokkrum mánuð-
um.
Samkvæmt skjölum lögreglunnar
hafði bankaritarinn tekið út stóra
peningaupphæð af innstæðu sinni
daginn sem hann hvarf, og þegar
hann fannst í húsi Pierre Bougrats