Úrval - 01.11.1965, Síða 53

Úrval - 01.11.1965, Síða 53
Eftir Irwin Ross. Dagblöð sem dómarar Þar sem dómsjorm er kviðdómur, geta blöðin haft mikil áhrif á skoðanir kviðdómenda og jafnvel valdið úrslitum um endanlegan dóm. inn 24. apríl 1964 hand- tók lögreglan í New York nítján ára gaml- an blökkumann, Ge- orge Whitmore að nafni. Whitmore var grunaður um nauðgunartilraun. Daginn eftir, þeg- ar Whitmore hafði verið yfirheyrð- ur í tuttugu og tvær klukkustundir samfleytt, tilkynnti lögreglan að hann hefði játað á sig þrjá glæpi — nauðgunartilraun, morð á ræst- ingarkonu í Brooklyn og ennfremur morð á tveim ungum stúlkum, Jan- ice Wylie og Emily Hoffert, sem stungnar höfðu verið til bana átta mánuðum áður. Hið hryllilega Wylie-Hoffert morðmál hafði vak- ið mikla athygli New Yorkbúa á sínum tíma, og eru þeir þó ýmsu vanir. Lögreglan hafði hlotið á- mæli, af því að henni hafði ekki tekizt að finna morðingjann. En nú hafði hún rekið af sér slyðruorðið og heiðri hennar var borgið. Blöðin hrósuðu lögreglunni fyrir dugnaðinn. Fjrrirsögn WorlcL Tele- gram hljóðaði svo: „Wyliemorðing- inn fundinn. Flækingur játar á sig tvö morð.“ Öll blöðin birtu játningu Whitmores, samkvæmt heimild leynilögregluforingj ans McKearneys ■— hvernig Whitmore hefði verið að ráfa um stræti New York þennan surinudagsmorgun,, hvernig hann hefði farið inn í ólæsta íbúð stúlkn- anna, hvernig önnur stúlkan hefði komið að honum í eldhúsinu og hvernig hann hefði loks myrt þær báðar. Blaðið Journal American birti viðtal við föður annarrar stúlk- unnar. Hann lýsti Whitmore m. a. á þesa leið: „Hann er villidýr . .. áreiðanlega geðveikur.... ætti að sitja í fangelsi til æviloka." En þegar Whitmore kom fyrir rétt, tók hanri játningu sína aftur og verjandi hans sagði, að lögreglan hefði þvingað hann til að játa. En blöðin létu þetta ekki á sig fá, held- ur héldu þau áfram að birta ýmis fleiri atriði úr „játningunni11. Þau studdu þá fullyrðingu, að Withmore vissi svo mikið um glæpinn, að hann hlyti að vera hinn seki. Þessi skrif höfðu þau áhrif á almenning, The Atlantic 51
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.