Úrval - 01.11.1965, Side 57

DAGBLÖÐ SEM DÓMARAR
55
Á hinn bóginn eru tillögurnar
um að banna allar upplýsingar líka
gallaðar, þótt þar stefni í rétta átt:
Þær leyfa sem sé engar undan-
tekningar. Þessar tillögur slá því
föstu, að réttlætið nái alltaf fram
að ganga í dómsssölunum. Sannleik-
urinn er þó sá, að í sumum tilfell-
um hafa blaðaskrif um afbrotamál
orðið til þess að styðja málstað
réttlætisins og forða saklausum frá
refsingú.
Whitmoremálið, sem skýrt var
frá í upphafi þessarar greinar, er
ekki aðeins glöggt dæmi um rang-
lætið, sem núverandi ástand getur
haft í för með sér, heldur sýnir einn-
ig hvernig blöðin geta barizt fyrir
réttlætinu, ef því er að skipta. New
Yorkblöðin sakfelldu Whitmore í
fyrstu, af því að lögreglan hafði
gefið þeim rangar upplýsingar, en
hinsvegar höfðu nokkrir blaðamenn
fengið grun um að ákæran væri
röng og voru farnir að berjast fyrir
málstað Withmore löngu áður en
hann var sýknaður af Wylie-Hoff-
ertmorðunum. Það er ekkert vafa-
mál, að skrif blaðamannanna urðu
til þess að flýta fyrir sýknuninni.
Það er auðsætt, að fara verður
einhvern meðalveg, þegar um er að
ræða birtingu upplýsinga um af-
brotamál. Það má ekki kefla blöðin,
en það má ekki heldur gefa þeim
of lausan taum. Blöðunum á ekki að
leyfast að sakfella menn og dæma,
áður en löglegir dómstólar hafa
fjallað um mál þeirra, en það á ekki
heldur að svipta þau frelsi til að
hnekkja röngum sakargiftum og
berjast fyrir réttlæti.
Gólfteppi eitt í nýrri álmu Delta Hotel í bænum Vlaardingen í Hol-
landi er mjög merkilegt fyrirbæri. Sá, sem réð gerð Þess, sótti inn-
blásturinn að mynztrinu í tónlist Johanns Sebastians Bachs. Maður þessi,
er nefnist Cor Aldershoff, sundurgreindi ýtarlega fúgu eina eftir Bach,
mataði síðan rafreikni á hinu „stærðfræðilega mynztri" uppbyggingar
fúgunnar og lét niðurstöðu rafreiknisins stjórna vefstólnum, sem fram-
leiddi samræmisfullt mynztur i brúnum blæbrigðum. AP
Því er líkt farið með snillinga og hafskip. Þeir ættu aldrei að komast
í snertingu hver við annan. Louis Aragon
Konan, sem býr í næsta húsi við okkur, var eitt sinn að fara yfir
yfirlitsreikning frá bankanum yfir bankareikning þeirra hjónanna.
Þá tók hún eftir þeirri furðulegu staðreynd, að allar ávísanirnar, sem
maðurinn hennar hafði gefið út, voru dagsettar í maímánuði, jafnvel
þær, sem hún vissi, að hann hafði gefið út í júní og júlí. Hún komst að
þvi, að hann var svo töfraður af nektarmyndinni, sem var á maí-
mánaðarblaðinu í dagatalinu á skrifstofunni hns, að hann hafði látið
það undir höfuð leggjast að fletta, þegar maímánuður var liðinn.
Frú B. .C Reynolds