Úrval - 01.11.1965, Síða 61

LESBÍANS
59
villu, og ef svo er, kæra konur sig
um að fá lækningu? Og væri það
framkvæmanlegt að koma þeirri
lækningu við? Þessi spurning felur
í sér, að kynvillan sé sjúkdómur,
eða að minnsta kosti mjög óæskilegt
ástand.
Ef vér sem snöggvast göngum út
frá síðari ályktuninni, virðist mér
að enn sem komið er sé ekki fyrir
hendi nægileg vitneskja til þess að
búast megi við, að mögulegt sé að
koma til leiðar fullkominni ger-
breytingu í þessu efni, og það jafn-
vel ekki eftir um það bil 25 ára
aldur. Starfandi læknir hefur í sam-
ræðum við mig látið í ljós þá skoð-
un, að hægt sé að fá margar konur
til þess að taka tillit til karlmanna
og veita þeim aðgang að hugarheimi
sínum, en það mundi ekki koma
í veg fyrir, að þær héldu áfram að
dragast að konum. Skoðun hans
var sú, að kynvillan væri fremur
fólgin í huglægri hindrun gagnvart
karlmönnum, heldur en hinu, að
tilfinningar þeirra beindust ein-
göngu að konum.
Svo mikið er víst, að sú meðferð,
sem ætti að duga, yrði að vera svo
kröftug, að það virðist skynsamlegra
að beina hinni takmörkuðu og fjár-
vana aðstöðu til geðlækninga frem-
ur að þeim sem eiga við að stríða
svo mikla huglæga erfiðleika, að
þeir draga verulega úr félagslegum
og fjárhagslegum starfskröftum
þeirra. En slíkt gerir kynvilla vissu-
lega ekki að jafnaði. Mín skoðun
er sú, að mestur hluti þeirrar eymd-
ar, sem er samfara kynvillunni, eigi
ekki beinlínis rót sína að rekja til
sjálfs ástandsins, heldur til þeirrar
vanþóknunar, sem við hana er bund-
in, og veldur þeirri einmanakennd
og sektartilfinningu, sem ég hef áð-
ur minnzt á.
Jafnvel að áliti hinna frjálslynd-
ustu, er kynvilla talin merki um
vanþroska. Slíkt er fremur grunn-
fær hugmynd tæknilega séð, sem
byggist á þeirri kenningu Freuds,
að þroski einstaklingsins liggi frá
sjálfselsku til elsku á eigin kyni
og loks til elsku á hinu kyninu. Þeir
sem staðna á 2. stiginu, í stað þess
að þroskast upp í 3. stigið, eru
brennimerktir sem „vanþroska".
Þessa fullyrðingu taka leikmenn
yfiríeitt gilda sem æðsta úrskurð,
og leggja í hana þá vanhugsuðu
merkingu, að vinsælt samband milli
gagnstæðra kynja hlyti að vera
háleitara en gott samband milli
tveggja persóna af sama kyni. Eða
að öðrum kosti að allt samband
milli samkynja persóna, sé yfir-
borðslegt, skammvinnt og hreint
lauslæti. Vitanlega má finna slík
sambönd á meðál kynvillinga, en
hitt er einnig til, að þau séu mjög
ástúðleg og langvarandi.
Einhleyp, kynvillt kona mun
verða að vinna fyrir sér alla sína
starfsæfi, og þá rís þegar þessi
spurning. Hvaða áhrif hefur kynvill-
an á starf hennar og umgengni
hennar við samstarfsmenn sína?
Óttast kynvillt kona jafn mikið og
kynvilltur karlmaður að missa starf
sitt, ef sannleikurinn vitnast?
Venjulega, já. Kennarar verða harð-
ast úti. Sömuleiðis konur, sem
gegna ábyrgðarstöðum í héraðs-
stjórnum eða í ríkisþjónustu. Eg
held að starfsbræður kynvilltrar