Úrval - 01.11.1965, Side 120

118
beint upp): — Skrifaðu — skrif-
aðu------.
Skrifarinn: Já, já, já.
Skáldið: Skrifaðu, skrifaðu.
Skrifarinn: Já.
Skáldið: Við sem megum dúsa í
einlægum eldi — söknum einkis
— en við höfum augun opin f jnrir lít-
illeik þeirra, sem ekki þora að
ganga almætti eldsins á vald-------.
Já — hann er voldugur höfundur
------ já —• eldurinn, nefnilega, — já,
þú skrifar það.
Skrifarinn: Já. (Skrifarinn skrif-
ar).
Skáldið: Njáll og Bergþóra eru
fræg í eldskírn ykkar jarðarbúa •—
en kringumstæður neyddu þau —
þú skrifar það.
Skrifarinn: Já.
Skáldið: Hefur Matthías brugðið
EINN ANNAR
Tjaldið dregið frá sama leiksviði.
Skáldið (gengur um gólf æstur
— horfir upp — gengur — sest •—
stendur upp — gengur um gólf —
gjörir nokkrar armsveiflur — sest,
með hendurnar á hnjákollunum —
URVAL
þar upp alheimsljósi, sem alltaf mun
skína — skrifaðu það.
Skrifarinn: Já.
Skáldið: Hlakka jeg til við hlið
á Njáli
að hvíla mig af dagsins þreytu —
Fínt klárað — vel ort — finst þjer
ekki þetta vel ort skrifari?
Skrifarinn: Jú •— fjarskalega
hreint vel ort.
Skáldið: Verry vell — vel —
mjög vel — skrifaðu svolítið meira
— látum okkur nú sjá. (Skáldið
eins og með sjálfum sjer eða utan
við sig): Já.
Skrifarinn: Já, jeg skrifa.
Skáldið: Nafn Njáls og Bergþóru
mun verða letrað með fögru útflúri
í storknuð hraunflóð þessa hnattar
um ókomnar aldir--------(Til skrif-
arans): Þetta er nóg í bili •— þú
mátt fara-------. (Skáldið fer aftur
upp í rúmið — leggur sig út af.
— Skrifarinn fer).
Tjaldið er dregið fyrir leiksviðið.
ÞÁTTUR
kallar): — Hæ ■— ho — ho —! ho
— Skrifari) (Skrifarinn kemur inn).
Skrifarinn: Já.
Skáldið (situr kyr): — Brendu
þessu rugli, sem þú skrifaðir ■—