Úrval - 01.02.1968, Qupperneq 19

GRÆNA RISASKJALDBAKAN, SEM . . .
17
ljúífengt og hollt, og auk þess má
fá úr þeim partinum, þar sem skild-
irnir mætast, sjálfgerða súpu, mjög
gcjðla. Fullorðin skjalbaka verður
allt að því 150 kg og getur komizt
upp í 240 kg. 140 kílóa skjaldbaka
gefur af sér um 50 kg af ágætu,
beinlausu kjöti.
Sé skjaldbökum fengið næði til að
þroskast og tímgast, fjölgar þeim
afar fljótt. Skjaldbaka verpir þriðja
hvert ár, og kemur upp á ströndina
í fjögur, fimm skipti til að verpa.
Eggin eru 500—1000 að tölu. Ekki
lifir af nema svo sem 1 af hundr-
aði til þess að ná þroska — svona
fer náttúran að því að stemma stigu
við offjölgun tegundar. Rándýr og
menn o. fl. sjá fyrir hinu, og nú er
svo komið að lítið vantar á að teg-
undin verði aldauða. Ef það tækist
að láta þó ekki væri nema 20 af
hundraði af eggjunum ná að þrosk-
ast og tímgast, annaðhvort fyrir
friðun og vernd manna eða góð nátt-
úruskilyrði, gæti ein skjaldbaka
skilað af sér h. u. b. 3000 kg af kjöti
á hverju ári, og getur það ekki
talizt lítið.
Dr. Schröder gizkar á að 90 til
95% af ungum, sem ungað er út
undir eftirliti, geti lifað. Raunar
veit enginn enn hvernig dýr þessi
kunna að taka því að vera svift
frjálsræði, heldur látin klekjast út
og dafna í ræktunarkeri. Væri þeim
sleppt sex mánaða gömlum, mundu
20 til 50 af hundraði ekki komast
af. Því eldri og stærri sem skjald-
baka er þegar hún fer í sjó, því
meiri líkur eru til að hún lifi.
Ekki þarf að óttast að skjaldbök-
ur hafi ekki nóg æti þegar í sjóinn
Þessar skjaldbökur geta náö aö verða
VfO kg og hver þeirra leggur sig
meö 50 til 60 kg af ágætu kjöti.
er komið. Milli Florida og Brazilíu
er breitt belti í sjó vaxið óhemju
magni af sjávargróðri, og er þar
langmest að svo nefndu skjaldböku-
grasi (balassium testudium) en á
því lifa skjaldbökur mestmegnis.
Auk þess er græna skjaldbakan
staðföst í háttum og gerir það hana
auðveldari viðureignar. Þær koma
alltaf aftur þangað sem þeim er
ungað út, hve langt sem vera kann á
milli, — til þess að verpa. Einn
hópurinn kemur til Ascension-eyja
á hverju vori í apríl til þess að
verpa, en til þess verða þær að
synda 1600 km og samt finna þær
þar ekki annað en litla strönd þar
sem fullorðnar skjaldbökur hafa alls
ekkert æti.
Fyrr á öldum var græna skjald-
bakan aðalfæða sjófarenda og íbúa