Úrval - 01.02.1968, Síða 85

PARADÍSARMISSIR VERKALÝÐSINS
83
stoínun samyrkjubúskaparins hefði
krafizt flejri mannslífa en síðari
heimsstyrjaldin. Morðsjúkir menn
gorta af tolu morða sinna.
GPU tók við af Cheka, og síðan
tók NKVD við af GPU, og síðan
MVD, sem nú gengur undir nafn-
inu KGB. Þetta eru allt ný nöfn
fyrir sömu leynilögregiuna. Hann
var að vísu að ýkja, en þó ekki
neitt að ráði.
Þann 27. desember árið 1929 birti
Stalín þetta vígorð: „Uppræting
kúlakanna sem stéttar“. Kúlaki
(það þýðir bóksaflega ,,hnefi“)
þýddi upphaflega vel stæður bóndi.
Stalín kom fram með nýja skil-
greiningu á orði þessu og lét það
gilda fyrir hvern þann, sem átti
meira en tvær kýr eða jafnvirði
þeirra. í rauninni var nafngift þessi
gerð enn víðtækari og látin ná til
hvers þess smábónda, sem vildi
halda fast í sinn eigin landskika.
í vígorði þessu var fólgin ákveð-
in skipun um að ganga milli bols
og höfuðs á milljónum manna,
kvenna og barna og dreifa þeim
út um allar trissur eins fljótt og
auðið væri, til þess að annað bænda
fólk gæti komið auga á kostina við
að afhenda samyrkjubúum býli sín,
dýr og landbúnaðartæki. Þetta
hleypti af stað slíku æði, að 65
dögum síðar var vígorð þetta lagt
niður. En þá hafði það þegar vald-
ið hræðilegu tjóni, sem var óaftur-
kallanlegt.
Það var sem helvíti hefði opnað
hlið sín upp á gátt í 70.000 þorpum.
Að minnsta kosti milljón fjölskyld-
ur voru sviptar öllu, sem þær áttu,
reknar af alvopnuðu liði inn í naut-
gripavagna og þeim síðan kastað
út úr þeim nokkrum vikum síðar
norður í hinum freðnu skógum
norðurslóða eða inni á eyðimörk-
um Mið-Asíu. Þúsundir dóu af
kulda, sulti og sjúkdómum í flutn-
ingunum sjálfum, og enginn þorði
að gizka á tölu hinna látnu í
óbyggðum þeim, sem mannverum
þessum var dreift um.
Blindaðir af reiðiofsa vopnuðust
þorpsbúar nú heykvíslum og lurk-
um og reyndu að verja sig. Rauði
herinn og GPU-leynilögreglan voru
stöðugt köiluð úti til þess að bæla
niður uppþot. Fjölskyldur kveiktu
í eigin heimilum og hlöðum.
Ávaxtabændur rifu tré sín upp með
rótum. Embættismenn á samyrkju-
búunum voru hræddir við að hætta
sér út eftir að dimma tók, en samt
voru hundruð þeirra myrtir þrátt
fyrir alla þeirra varúð.
Furðulegasta tegund skemmda-
verkanna var þó slátrun milljóna
dýra. Þar voru að verki eigend-
urnir sjálfir, sem slátruðu skepn-
um sínum. Árið 1929 hafði þegar
verið bætt fyrir tjón það, sem orð-
ið hafði í landbúnaðinum í bylting-
unni, og jafnvel ríflega það. En nú
drápu smábændurnir fremur skepn-
ur sínar heldur en að afhenda þær
ríkinu. Svo fór, að komið var á
dauðarefsingu fyrir slíkt til þess
að stöðva þessa ögrun: eitt manns-
líf fyrir líf eins svíns eða einnar.
geitar.
Þegar framkvæmd fimm ára
áætlunarinnar var lokið, hafði
landið misst helming allra naut-
gripa og hesta, tvo þriðju hluta af
öllum kindum og geitum og tvo