Úrval - 01.02.1968, Qupperneq 103

PARADÍSARMISSIR VERKALÝÐSINS
101
heiminn. En fyrir rúmri öld skrif-
aði Alexis de Tocqueville, einn
skarpskyggnasti stjórnmálamaður
hins nýja tíma, á þessa leið um
þetta efni:
Reynslan virðist benda til þess,
að hœttulegasta augnablikið fyrir
illa ríkisstjórn sé venjulega það
augnblik, er hún byrjar að bæta
ráð sitt. Þjáningar, sem eru afborn-
ar með þolinmæði, vegna þess að
þœr eru óumflýjanlegar, verða ó-
bœrilegar á því augnabliki, þegar
svo virðist sem það megi verða
unnt að komast undan þeim. End-
urbætur verða þá aðeins til þess
að sýna enn skýrar alla þá kúgun,
sem enn er fyrir hendi og er nú
orðin þeim mun óbœrilegri.
Uppreisnin í Ungverjalandi brauzt
t. d. út á þeim tíma, þegar dregið
hafði örlítið úr ógnarstjórninni. Þótt.
það ríki meiri þíða í hinu stjórn-
málalega veðurfari Sovétríkjanna
nú sem stendur heldur en áður var,
er óánægja, mögl og mótmæli á-
kveðnari og opinskárri nú en áður.
Takmarkaðar endurbætur og tii-
slakanir til handa almenningi og
menntamönnum, sem endurspegla
tilfinningar alþýðunnar, kunna að
fresta endanlegum átökum við
stjórnina .... en þær kunna einnig
að geta orðið upphaf slíkra loka-
átaka. Hin núverandi þráskák er
hlaðin slíkri spennu, að það virð-
ist ólíklegt, að eitthvað láti ekki
undan. Það mun koma að því, að
Kremlstjórnin neyðist til þess að
láta skríða til skarar. Annað hvort
verður hún að auka endurbætur og
tilslakanir í stað núverandi hálf-
velgju og veikja þannig stjórnmála-
lega einokunaraðstöðu sína, eða hún
verður að grípa til ógna á nýjan
leik.
En tilveru hennar verður stofnað
í hættu, hvora leiðina sem hún
velur.
Hvers vegna vinnur kona að því hörðum höndum í heilan áratug
að breyta venjum mannsins og kvartar svo yfir þvi, að hann sé ekki
lengur sá maður, sem hún giftist?
Barbra Streisand.
Mikilleika manns er næstum alltaf hægt að mæla í hlutfalli við
tilhneigingu hans til þess að sýna góðmennsku.
G. Young.
Hin flóknu hraðbrautavegamót með ótal hlykkjum eru líklega köll-
uð smárablöð vegna þess, að maður er heppinn, ef maður kemst þang-
að, sem maður er að fara.
Edmund A. Braun.