Ársrit um starfsendurhæfingu - 2024, Blaðsíða 73

Ársrit um starfsendurhæfingu - 2024, Blaðsíða 73
 VIÐTAL Í núvitundinni erum við að þjálfa hugann í að dvelja við það sem er og viðurkenna hvernig aðstæður okkar eru hverju sinni. misræmið milli þess sem er og þess sem maður vildi að væri. Slíkt gæti ýtt undir þá tálsýn að eitthvað sé betra annars staðar en það sem er hér og nú. Þá ósjálfrátt fer fólk að lifa eftir þeirri hugsun að þegar „þetta er búið að gerast“ þá fari því að líða vel og þannig koll af kolli. Með því að fresta lífinu þangað til að „kjöraðstæður“ eru komnar missir fólk í raun á vissan hátt af lífinu. Lifir má segja fyrirfram í huganum. Hætt er þá við að þegar einhverju markmiði er náð þá sé annað markmið komið í sjónmál. Með þessu móti gefst fólki varla tími til að njóta þess þegar hverju og einu markmiði er náð. Þannig vinnur heilinn okkar. Í núvitundinni erum við að þjálfa hugann í að dvelja við það sem er og viðurkenna hvernig aðstæður okkar eru hverju sinni. Núvitundin snýst sem sé um að sjá hlutina eins og þeir eru. Sleppa tálsýninni. Umfaðma okkur sjálf í okkar mennsku og því sem lífið er að bjóða.“ Grunnur núvitundar að gangast við raunveruleikanum Tengist núvitund markþjálfun? „Núvitundin snýst um að horfast í augu við raunveruleikann eins og hann er, það er grunnur hennar. Það er; áður en maður setur sér markmið þarf maður að gangast við hvar maður er staddur og þannig sér maður skýrar hvert maður vill stefna. Þá getur fólk valið af yfirvegun og ró næstu skref. Segja má að í núvitund snúist lífið um ferðalagið en ekki áfangastaðinn. Það þarf líka að horfast í augu við að stundum ganga markmiðin upp og stundum ekki. Þetta snýst um að vera til staðar fyrir sjálfan sig á lífsins ferðalagi.“ Ýtir hugsanlega undir sjálfhverfni að vera alltaf að hugsa um hver maður er og hvert maður ætlar? „Þvert á móti. Með því að tengjast sjálfum sér, hlusta á sjálfan sig og gangast við mennsku sinni þá fer maður að sjá mennskuna í öllum öðrum. Engin manneskja er fullkomin og manni þykir vænna um viðkomandi, einmitt þess vegna. Það sama gerist með mann sjálfan. Með alls konar æfingum tengdum núvitund fer maður að sjá sjálfan sig í öðru ljósi – hafa jafnvel meiri húmor fyrir sjálfum sér og sjá þetta krúttlega í sér. Taka sig ekki of alvarlega og sætta sig við að vera ekki fullkominn, gangast við sjálfum sér eins og maður er. Núvitund dregur úr sjálfsgagnrýni og sjálfs- hörku og stuðlar að meiri samkennd með sjálfum sér. Það leiðir til þess maður fær meiri samkennd og skilning á fólki í umhverfinu – samkennd í eigin garð eykst og þar með samkennd með öðrum. Eigin- lega „samkennd með lífinu“. Við erum öll að takast á við einhver erfið lífsins verkefni.“ Hvernig aðferðir notið þið hjá Núvitundarsetrinu? „Námskeiðsframboð okkar er fjölbreytilegt. Við erum bæði með námskeið og ein- staklingsviðtöl, slíkt spilar oft vel saman. Við erum með hefðbundin núvitundarnámskeið – Núvitund gegn streitu og Núvitund gegn þunglyndi og kvíða. Einnig erum við með Núvitað samkenndarnámskeið, Sam- kenndarmiðaða meðferð og námskeið sem heitir ACT – sem stendur fyrir Acceptance Commitment Therapy. Það má segja að það feli í sér núvitundarmiðaða atferlismeðferð. Þar er meiri áhersla lögð á atferlisþáttinn meðan núvitundarnámskeiðin huga meira að eigin innri mynstrum – mynstrum hugsana, tilfinninga, líkamskennda og hvata/athafna – og ekki síst að auka tilfinningalegt þolgæði.“ Á námskeiðum okkar er notast við hugleiðsluaðferðir Snýst þetta hjá ykkur að einhverju leyti um trú? „Nei, en á námskeiðunum er notast við hugleiðsluaðferðir sem hafa viss tengsl við búddisma. Ef maður skoðar trúarbrögð almennt þá eru í þeim öllum einhvers konar innhverf íhugun. Þegar mikið liggur við þá höfum við manneskjurnar alltaf þurft að staldra við og leita inn á við. Átta okkur á þeirri visku sem býr innra með okkur og æðruleysi.“ Vinnur núvitund gegn slæmri sjálfsmynd og jafnvel sjálfseyðingarhvöt? „Við það að vakna til vitundar og tengjast sjálfum sér þá fer maður að taka eftir öllum mynstrum hugans, þessum hjálplegu, en líka hinum óhjálplegu, svo sem sjálfs- niðurrifi, óhóflegri sjálfsgagnrýni – og jafnvel sjálfseyðingarhvöt. Með því að átta sig á eigin stöðu á þessum vettvangi vaknar spurningin: Hvað ætla ég að gera við þetta? Ætla ég að halda áfram að fylgja vana eða þjálfa heila og huga til að skipta um gír? Núvitund snýst um hugarþjálfun. Átta sig á hvað er að gerast og meðvitað velja að móta nýjar taugabrautir í heilanum. Ef maður hefur kvíðahugsanir þá dýpka slíkar brautir með tímanum. Í núvitundinni reynir maður að átta sig; nú er ég komin út í kvíðahugsanir, ætla ég að dvelja við þær eða færa athygli mína eitthvað annað? Í núvitundinni notar maður hugarþjálfunar- æfingar og skynfæri okkar í hinu daglega lífi. Við þurfum að varpa akkeri ef við erum týnd í erfiðum hugsunum – finna fyrir öndun og líkama, jörðinni undir fótum okkar, það sem við sjáum og heyrum í kringum okkur, bragðskyn og lyktarskyn. Gerast jarðbundnari. Núvitund snýst töluvert um að jarðtengja sig. Ef maður nær þannig í sjálfan sig þá stýrist maður ekki jafn mikið af erfiðum tilfinningum eins og kvíða heldur stígur til baka og virðir fyrir sér hugsanir sínar og tilfinningar. Þannig getur maður tengst eigin lífsgildum og haldið sinni stefnu í lífinu þrátt fyrir kvíðann. Við gefum tilfinningunum stundum of mikið vægi og leyfum þeim að stjórna okkur. Með núvitundinni finnum við leiðir til að ná í okkur sjálf og valdefla okkur þannig. Þá getum við valið á milli hvort við ætlum að vera áfram eins og við höfum verið eða snúa inn á nýjar brautir, jafnvel þótt við séum kvíðin og döpur. Núvitund dregur úr streitu og dapurleika. Það er óskaplega sárt að vera með erfiðum tilfinningum og því gott að finna aðferð til að ná utan um sjálfan sig. Horfa á sársaukann og reyna að finna hjálplegar leiðir til að vinna með hann.“ Höfum átt í farsælu samstarfi við VIRK Gagnast þetta við verkkvíða og kvíða vegna áfalla? „Já, það gerir það. Stór hópur fólks kemur hingað og núvitundin gagnast því. Erfitt hugarástand er ekki stéttskipt. Við erum 73virk.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Ársrit um starfsendurhæfingu

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ársrit um starfsendurhæfingu
https://timarit.is/publication/1412

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.