Úrval - 01.02.1971, Blaðsíða 84

82
ÚRVAL
borg gat að vísu ekki framselt fanga
til Danmerkur, en það var auðvelt
að sjá í gegnum fingur með flótta,
sem stefndi inn á danskt umráða-
svæði. Ráðamenn í Kaupmanna-
höfn voru ekki búnir að gleyma né
fyrirgefa hinum slungna Norcross.
í þetta sinn átti að gæta sjóræn-
ingjans vel. Hann hafði tvisvar áð-
ur sloppið frá þeim, en nú skyldi
það ekki koma fyrir. En það kom
fljótt í ljós, að þrátt fyrir ströng-
ustu aðgæzlu var erfitt að halda
Norcross innilokuðum. í kjallara
Gluckstadhallar, þar sem fanginn
var geymdur, urðu vaktmennirnir
þess varir einn daginn, að honum
hefði á einhvern furðulegan hátt
tekizt að ná sér í nokkur hnífsbrot,
og með þeim verið langt komin að
sarga í sundur þau sveru bönd, sem
hann var bundinn með. Síðar þegar
verið var að flytja hann yfir Litla-
belti, var hann allt í einu laus, og
þó að hann yrði strax gripinn, tókst
honum að rugga svo bátnum, að
við lá að allir féllu í sjóinn.
Það tókst án skakkafalla að
koma honum til Kaupmannahafnar,
þar sem hann var settur í „Kastal-
ann“, og að þessu sinni var honum
aldrei sleppt úr augsýn. Eftir lang-
varandi yfirheyrslur var hann loks
dæmdur í ævilangt fangelsi, og
náðunarbeiðni konu hans var engu
sinnt. Hann fékk þó góða með-
höndlun, og voru- greiddir átta
skildingar á dag til viðurværis.
Norcross sjálfur var ekki í nokkr-
um vafa um það, að honum myndi
takast að sleppa út, og ræddi um
það við vaktmennina hvenær sem
hann lysti. Raunverulega var hann
strax búinn að skipuleggja flótta
sinn. Þessir átta skildingar áttu að
vera til aukaþæginda, og hann kom
því inn hjá vaktmönnunum, að
uppáhaldsréttur hans væri salat,
sem honum var strax veitt, ásamt
olíu til þess að tilreiða það. Eng-
inn veitti því athygli, að hann safn-
aði olíunni í dós.
Kvöld eitt afklæddi hann sig og
smurði sig allan með sápu og olíu
og lét síðan herðaslá sína lauslega
yfir herðar sér. Þegar vaktstjórinn
kom, fékk hann höfuðhögg, en Nor-
cross hélt af stað út úr kastalanum.
Verðir urðu á vegi hans, en þeim
tókst aðeins að halda eftir herða-
slánni. Eins og fyrr kastaði hann
sér í kastalasíkið, en einum varð-
mannanna tókst að grípa í hár hans.
Flóttatilraunin, sem varð hans síð-
asta, misheppnaðist.
En þrátt fyrir þetta missti hann
ekki móðinn. Þó að vaktmaður
væri nú látinn sitja inni í klefan-
um hjá honum allan sólarhringinn,
sagði hann, að þó að þeir birgðu
sig inni í fuglabúri, skyldi hann
samt sleppa. Þetta kom til eyrna
Friðriks 4. og konungurinn ákvað
að láta útbúa slíkt búr inni í stóru
herbergi og loka Norcross þar inni.
Búrið var byggt úr þykku timbri
og tengt saman með sterkum járn-
slám. Það náði alveg til lofts, og
var aðeins opnað af mjög háttsett-
um foringja, þegar þurfti að gera
hreint undir sterkri varðgæzlu. f
miðju búrinu var Norcross hlekkj-
aður við' þykka járnstöng. Honum
var réttur matur í gegnum smá-
lúgu og utan við búrið voru stöð-
ugt fjórir hermenn á verði. Hann