Úrval - 01.11.1971, Blaðsíða 85

HVERS VEGNA ERU SUMIR MENN ...
83
kyninu. Það getur valdið barni
miklum áhyggjum og markað spor
í sál þess, að heyra stöðugt athuga-
semdir eins og: „Hann verður nú
aldrei stilltur strákur eins og bróð-
ir hans“, eða „Hún er sko sannar-
lega strákastelpa".
Foreldrar eiga auðvitað ekki að
neyða dætur sínar til að leika ætið
hlutverk blíðlyndu konunnar, eða
son sinn hlutverk duglega, starf-
sama karlmannsins, en foreldrarnir
eiga að hlú að hinum karlmannlegu
eða kvenlegu merkjum, sem börn
þeirra sýna, og þau eiga að virða
vaknandi kynhvöt barnanna. Hætt-
ið þess vegna að stríða dóttur yðar,
vegna þess að hún er skotin í film-
stjörnu, og verðið ekki æstur, þótt
þið sjáið son yðar gægjast í klám-
rit. Reynið heldur að veita börnum
yðar réttar upplýsingar um kyn-
ferðislífið, og hjálpið þeim að skilja
að það er eðlilegur hluti tilverunn-
ar, sem hvorki á að ofmeta eða van-
meta.
Margir foreldrar verða órólegir,
þegar hálfvaxnir drengir þeirra
veltast í nánum, líkamlegum tengsl-
um við aðra drengi. Foreldrarnir
eru hræddir um að þannig leiti
drengirnir útrásar fyrir kynvillu-
tilhneigingar. Sú er ekki raunin.
Það merkir heldur ekkert sérstakt,
þótt hálfvaxnar stúlkur eigi með
sér fjöldann allan af leyndarmálum
og sofa hvað eftir annað heima hjá
hver annarri. Hin mikla vinátta,
sem er milli barna á þessum aldri,
er mjög eðlileg, saklaust fyrirbæri
á kynþroskaldri.
Það er reglan, að fólk grunar
áhrif móðurinnar fyrir að eiga sök
á kynvillu barna, og raunar geta
þau verið aðaláhrif. Ég hef þegar
nefnt hina allt of blíðu, verndandi
móður. Andstaða hennar er hin fyr-
irferðarmikla, freka móðir, sem
hrekur soninn frá sér og gagnrýnir
hann, alveg eins og hún gagnrýnir
föður hans. Báðar þessar gerðir
kvenna geta vitandi eða óafvitandi
hatað karlmenn, eða reyna stöðugt
að slá þeim við á samkeppnisgrund-
Vellinum, og um leið smitað syni
sína með þessum tilfinningum.
En faðirinn leikur einnig sitt hlut-
verk. Faðirinn, sem aldrei er ná-
lægur gefur syni sínum aldrei tæki-
færi til að bera sig saman við hann,
þekkja sjálfan sig í honum og það
getur haft þær afleiðingar að son-
urinn smýgur inn í hlutverk kon-
unnar.
Gagnstætt þessu er svo faðirinn,
sem leikur hlutverk dómara yfir
syninum að saka hann um að vera
ekki „raunverulegur karlmaður“
(getur verið að faðirinn sé
ekki viss um að vera það sjálfur)
og skaðar þannig þróun sonarins.
Þvílíkur faðir getur líka hrakið
dóttur sína út á braut kynvillunnar.
Foreldrar, sem stöðugt leita út af
heimilinu, eða eru svo uppteknir af
eigin vandamálum, að barninu
finnst sem það standi utan við fjöl-
skylduna, skapa hættu á að myndist
ótryggt andrúmsloft, sem getur leitt
til rangrar, sálrænnar þróunar. Ef
barn fær ekki heima hjá sér til-
finningu fyrir eigin lífshlutverki,
persónuleika, jafnt í kynferðislegu
tilliti sem öðrum, binzt það fljótt og
auðveldlega einhverjum utanað-