Úrval - 01.11.1971, Blaðsíða 57

SUÐUR-AFRÍKA ...
55
handa. Þá grípa þeir til slíkra rök-
semdafærslna sem þeirrar, að and-
leg snilld, gáfur og hæfni hvíta
kynstofnsins hafi myndaS þar öfl-
ugt ríki og að það væri siðferðilega
rangt að ofurselja það eyðilegging-
unni á vald með því að veita svarta
kynþættinum réttindi og völd, þar
eð „sannast" hefði, að sá kynþáttur
stæði hinum hvíta að baki. Þeir vísa
til borgarastyrjaldarinnar í Nígeríu
eða blóðbaðsins í Kongó til sönn-
unar þeirri ringulreið og þeim ó-
skapnaði, sem svertingjar hafi gert
hin nýfrjálsu Afríkuríki að og
mundu örugglega gera Suður-Af-
ríku að, ef þeir næðu völdum.
En hvað um þá hugmynd að deila
völdunum? Hinir hvítu leiðtogar
Suður-Afríku halda því fram, að
það sé ekki gerlegt að deila völd-
um innan ríkisstjórnar í landi, þar
sem búa fleiri en einn kynþáttur,
vegna hinnar ólíku menningar kyn-
þáttanna, sem eigi sé hægt að sam-
ræma. Þeir halda því fram, að það
geti aðeins orðið um hvít eða svört
yfirráð að ræða. Hvítu leiðtogarnir
eru sannfærðir um þetta, og því
kjósa þeir heldur hvít yfirráð. Dr.
C.P. Mulder, upplýsinga- og inn-
flytjendamálaráðherra, lét sér því
bessi orð um munn fara í samtali
við mig: „Markmið okkar er alger
aðskilnaður á öllum sviðum lífsins,
einnig í iandfræðilegum skilningi."
HINN ÞÖGLI MEIRIHLUTI
Klípan, sem Suður-Afríka er í,
kemur í ljós á einna fáránlegastan
hátt, hvað snertir áætlun stjórnar-
innar um framkvæmd hins algera
aðskbnaðar, sem Mulder segir, að
sé markmið ríkisstjórnarinnar.
Mulder fullvissaði mig um, að það
væri ekki kynþáttaóvild né efna-
hagsleg græðgi, sem réð aðskilnað-
arstefnunni, heldur eingöngu sú
sagnfræðileg lexía, „að það séu ein-
mitt samskiptin, sem séu ætíð und-
irrót hvers kyns árekstra". Hann
segir, að leiðin til friðar sé sú, að
aðskilja hvern kynþátt í sérstöku
litlu ,,konungdæmi“ og að Suður-
Afríkustjórn ætli einmitt að fara
þannig með átta helztu Bantuætt-
flokkana og svo þann hóp manna,
sem hann kallar „hvíta ættflokk-
inn“.
Margir hvítir Suður-Afríkubúar,
sem hafa neyðzt til þess að látast
trúa á þessa stefnu, í eiginhags-
munaskyni eða af ótta, hlæja að
áætluninni um „aðskilda þróun",
sem þeir álíta fáránlega og óhag-
kvæma. Það er augsýnilegt, að Suð-
ur-Afríka gæti ekki haldið uppi
heilbrigðu efnahagslífi næstu
hundrað árin án vinnuafls svert-
ingjanna. En samt heldur ríkis-
stjórnin áfram þeim skrípaleik að
þykjast álíta heila milljón svert-
ingja vera „bráðabirgðaíbúa“ Sow-
eto, samstarf hinna Víðáttumiklu
negraútborga rétt fyrir utan borg-
armörk Jóhannesarborgar, enda
þótt allir viti, að það mun að eilífu
verða þörf fyrir vinnuafl svertingj-
anna í Jóhannesarborg og að þeir
munu líka halda áfram að starfa
þar í framtíðinni eins og hingað til.
Það er einnig augsýnilegt, að kostn-
aðurinn við að gera sérhvern ætt-
flokk að sjálfstæðri þjóð með sér-
stakt efnahagskerfi, yrði alveg of-
boðslegur. Það varð enginn hvítur