Úrval - 01.11.1971, Blaðsíða 78

76
LTRVAL
víns og leikara og trúða til þess að
skemmta henni og fyigdarliði henn-
ar.
„Og hann heimsótti hana sér til
mikillar ánægju, og hún heimsótti
hann sér til mikillar ánægju, og hún
sá speki hans, skynjaði réttlæti
dóma hans, alla dýrð hans, hina dá-
samlegu töfra hans, og hún heyrði
hina undursamlegu mælsku hans.
Og hún undraðist þetta í hjarta sínu
og hug, og skilningur hennar skynj-
aði það og augu hennar greindu það,
hversu aðdáanlegur hann var. Og
hún heyrði og sá til hans, hina full-
komnu framkomu hans, hinn óvið-
jafnanlega skilning hans, töfra lít-
ilslætis hans, mikilúðleikann í svip
hans og öllu fasi. Og hún tók eftir
hinni blæbrigðaríku rödd hans,
hlustaði á hin vitru orð, er hrutu
af vörum honum.. Hún sá, að allar
hans fyrirskinanir voru gefnar á
virðulegan hátt. Hún heyrði, að
hann svaraði öllu á rólegan hátt
með röddu, er virtist bera guðsótta
vitni. Allt þetta sá hún, og hún
undraðist ofurgnægð vizku hans, og
orð hans og allt mál var fullkomið,
allt, er hann sagði var fullkomið".
Dögum saman virti hún hann fyr-
ir sér, er hann vann að byggingu
musterisins. Hún sá, hversu hann
gaf öllum hinar réttu fyrirskinanir,
jafnvel hvað minnstu smáat.riði
snerti. Dag nokkurn kennd.i hann
henni um lýðræði. Hann stöðvaði
verkamann ,er var klæddur í tötra.
Hann bar stein á höfði og vatns-
belg á öxl sér. Átt.i hann erfitt með
að bera hvort tveggia. Sa’ómon
sneri sér að drottningunni og snurði:
„Að hvaða leyti er ég þessum
manni fremri? Og að hvaða leyti
er ég betri en þessi maður? Og á
hvern hátt á ég að telja mig honum
æðri, sýna honum og sanna dýrð
mína. Því að ég er einnig maður,
mold og aska, sem verður brátt að
heimkynnum orma og rotnunar, og
samt virðist ég nú vera slíkur, sem
aldrei muni deyja... En samt er
þessi maður sterkari og dugmeiri
mér við vinnu, því að guð gefur
þeim afl, sem aumir eru, ef honum
sýnist svo.“
Og er hann hafði dregið athygli
hennar að þessu, sagði hann verka-
manninum að halda áfram við
vinnu sína.
Balkis dvaldi áfram í Jerúsalem til
þess að mega vera í nánd við Saló-
mon. (f flestum sögum þessum er
drottningin nefnd Balkis). Hún
spurði hann allra þeirra spurninga,
er henni gátu til hugar komið, og
hann gaf henni svör við þeim. Þau
hljóta að hafa kynnzt hvoru öðru
mjög vel. En öll skipti þeirra ein-
kenndust samt af formfestu. Hann
var mikill og máttugur konungur,
og hún var drottning í heimsókn.
Að lokum fannst drottningunni,
að nú væri kominn tími til heim-
ferðar. Hún hafði lært margt af því,
sem hún hafði óskað að læra, og
eftir rúmlega sex mánaða fjarveru
þarfnaðist þjóðin hennar. Hún sendi
konungi því skilaboð og skýrði hon-
um frá því, að hún ráðgerði að
halda heimleiðis.
Salómon konungi varð hverft við.
Líkt og mönnum er kunnugt, var
Salómon mjög veikur fyrir aðdrátt-
arafli kvenna. Hann átti þúsund
eiginkonur, og fjögur hundruð