Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Blaðsíða 50

48
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
MINNINGABROT AF SJÓNUM
Eftir Konráð Ragnarsson hafnarvörð í Stykkishólmi.
Skipstjóri 12 ára
Eg byrjaði mín kynni af sjó og
sjómennsku á Sandi. Við strák-
arnir ólumst upp í fjörunni og
Krossavíkinni. Ég var búinn að
vera rvö sumur á snurvoð með
pabba og Sigga Sveini á Sæborg-
inni SH 100 upp á hálfan hlut
þegar ég var tólf og þrettán ára.
Siggi Sveinn og pabbi áttu lítinn
bát sem hét Ósk Fríður. Það var
nafn Óskar konu Sigga og Fríðu
móður minnar. Það var um sum-
arið þegar ég var tólf ára að for-
eldrar mínir voru í Reykjavík auk
Sigga og Óskar. Ég var heima með
systrum mínum tveim sem voru
eldri en ég þegar ég fékk þá snilld-
ar hugdettu að nú væri lag til að
skreppa í róður. Því var það að ég
brá mér þá um kvöldið út í
Krossavík nestaður vel til að
hnupla Ósk Fríði og fara í róður. I
þessum bát var fjögurra hestafla
Sleipnis vél. Ég ýtti úr vör og
keyrði út að Öndverðanesi og ætl-
aði þar að renna fyrir fisk sem því
miður gaf sig ekki þegar til kom.
Þá ákvað minn maður að kippa á
betri mið en þá fór vélar ræfillinn
ekki í gang. Rak bátinn vestur
með landi á meðan ég var að berj-
ast við vélina og gekk ekki neitt að
koma henni í gang. Við þetta er
ég að basla alla nóttina íklæddur
gúmmístígvélum og strigasvuntu.
Undir morgun fór svo að kula að
austan þannig að ég varð að róa
upp undir Skálasnaga þó að ég
væri orðinn sárhentur af barn-
ingnum við að reyna snúa vélinni
í gang. Um hádegið sé ég hvar
bátur kemur stímandi með stefnu
norður með landi. Ég vinka og
baða út öllum öngum og tekur
hann stefnuna til mín. Þetta var
vélbáturinn Dagsbrún frá Reykja-
vík sem var tuttugu tonna snur-
voðarbátur. Skipstjóri á þessum
bát var Bjarni Angantýsson, ætt-
aður af Breiðafirði. Karlarnir
renndu upp að, tóku mig um
borð og tóku síðan Ósk Fríði í
tog. Bjarni skipstjóri þekkti pabba
og spurði mig hvort ég hefði haft
leyfi til að fara svona einn á bátn-
um. Ég hélt nú það og skrökvaði
því til að ég væri búinn að fara
marga róðra einn. Þeir fóru með
mig upp í Krossavíkina og hjálp-
uðu mér að binda bátinn og var
nú farinn mesti glansinn af kalli.
Pabbi minntist hinsvegar aldrei á
þetta atvik enda held ég að hann
hafi aldrei frétt þetta. Ég hótaði
systrum mínum að taka þær í
gegn ef þær segðu frá þó að þær
væru eldri en ég. Árið nítíu og
fjögur vill svo til að ég hitti
Bjarna upp í Kringlu og var hann
þá orðinn mjög fullorðinn . Ég
gaf mig á tal við hann og var hann
nú frekar þurr á manninn fyrst
enda þekkti hann mig ekki. Ég
sagði honum hverra manna ég
væri og að nú væri ég hafnarvörð-
ur og hafnsögumaður í Stykkis-
hólmi. Fór hann þá að ræða við
mig og spurði ég hann hvort hann
myndi eftir því þegar hann bjarg-
aði stráknum á litla bátnum þegar
hann var skipstjóri á Dagsbrún-
inni. Hann sagði að hann myndi
það eins og það hefði gerst í gær
og áttum við langt spjall saman.
Fjórtán ára á snurvoð
Fermingarárið mitt eða árið
fjörutíu og átta var ég á snurvoð
með pabba og Sigga en auk þess
var Keli frá Laufási á bátnum. Ég
gleymi því ekki hvað þessir karlar
voru góðir við mig. Það voru
miklar vökur á snurvoð og oft lof-
uðu þeir mér að hvíla mig þegar
þreytan sótti á. Margir ungir
menn eru búnir að vera samferða
mér um dagana og hefur þetta
verið mér veganesti í samskiptum
við þá. Hef ég leitast við að reyn-
ast þeim ekki síðri en karlarnir
reyndust mér og segja þeim frekar
til en að skammast yfir einhverju
sem betur mátti fara. Þessir strák-
ar eru allir vinir mínir í dag.
Það var um haustið 1948 að Jói
frá Nesi keypti Svan SH 111 frá
Grundarfirði sem alltaf var kallað-
ur Hamra Svanur. Þetta var fjórt-
án tonna bátur. Þá var annar bát-
ur fyrir í Krossavík sem hét Bald-
ur sem kom í mars fjörutíu og níu
og átti Friðþjófur á Rifi hann.
Þetta þótti mikill floti í Krossavík-
inni þessir tveir stóru bátar. Fékk
ég pláss hjá Jóa á Svaninum þó að
það væru margir karlar sem sótt
höfðu um pláss. Enda fór það svo
að verkalýðsfélagið blandaði sér í
málið enda var ég ekki nema fjórt-
án ára þegar þetta var. Verkalýðs-
félagið vildi meina að enginn
yngri en sextán ára ætti að hafa
aðgang að plássi en Jói frá Nesi
ansaði þessu engu. Jói var mjög
góður karl og klár sjómaður og
lærði ég mikið af honum. Var það
mikið happ fyrir ungan mann
sem ætlaði sér að leggja fyrir sig
sjómennsku að lenda hjá jafn
reyndum og góðum sjómanni og
Jói var. Var það besta skólaganga
sem hægt var að fá í þeim efnum.
Svanurinn bilaði svo um vorið
fjörtíu og níu og fórum við þá ég
og Gestur frá Laufási á bát sem
hét Freyja sem var frá Stykkis-
hólmi.
Fer að róa í Ólafsvík
Upp úr fimmtíu og eitt fórum
við Gestur til Ólafsvíkur og rérum
hjá Guðna á Haföldunni. Það var
gott að vera með þessum strákum.
A þessum bát voru bræðurnir þeir
Guðni og Summi, Gestur, Siggi
Kristjáns og ég. I landi voru