Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Síða 55

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
53
MEÐ SNÆFELLINU TIL NAMIBÍU
Eftir Hermann Úlfarsson stýrimann
Þann 19 janúar 1997 kl 17:30
var lagt af stað frá Reykjavíkur-
höfn til Namibíu í Afríku. Sigl-
firðingur SU frá Siglufirði lagði af
stað í sama leiðangur þremur dög-
um áður. Tilgangur ferðarinnar
var að finna rækju í lögsögu
Namibíu og stunda þar arðbærar
veiðar. Flestir um borð litu á
þetta sem ævintýraferð á framandi
slóðir, sem þeir höfðu ekki látið
sig dreyma um að þeir ættu eftir
að koma á. Sumir voru með
dollaramerkið í augunum og
hugsuðu um milljón á mánuði og
nú væri ljós framundan, sem ekki
var svo galið miðað við upplýsing-
arnar sem menn fengu í íyrstu, en
það átti eftir að breytast. En allir
héldu þó í vonina um að þarna
væri rækju að finna.
Unnið var við margvísleg störf á
leiðinni; trollin tekin í gegn, mál-
að, smíðað og margt fleira. Fljót-
lega fór að hitna í veðri og rakvél-
in fór á loft og flestir létu
laúnuraka sig til þess að vera við-
búnir hitanum sem átti eftir að
verða rosalegur.
Synt yfir miðbaug
28. janúar kl. 9 komum við til
höfuðborgar Kanaríeyja, Las
Palmas. Stoppað var þar til að
taka olíu. Staðin var vakt allan
tímann um borð til að koma í veg
fyrir að laumufarþegi kæmist um
borð, en það gerðist einmitt hjá
Siglfirðingi, -en þeir þurftu að
snúa við eftir að þeir fundu „far-
þegann” og skila honum í land í
Las Palmas.
Um kvöldið var farið út frá Las
Palmas og ferðinni haldið áfram.
Nú fór hitinn að hækka verulega.
Ein og ein skjaldbaka sást synda
með skipinu. Flugfiskatorfurnar
birtust alltaf annað slagið og
nokkrir voru svo óheppnir að
enda líf sitt um borð hjá okkur.
Þriðjudaginn 4. febrúar gerð-
um við okkur glaðan dag í tilefni
þess að við vorum að fara yfir
miðbaug með því að grilla úti.
Eftir það stukkum við í sjóinn og
syntum yfir miðbaug.
Miðvikudaginn 12 febrúar vor-
um við í höfn í Walvis Bay. Eftir
25 daga siglingu frá Islandi vorum
við komnir til Namibíu.
Þegar við lögðumst að bryggju
stóðu 40 til 50 kolsvartir „ung-
lingar“ og störðu á okkur og skip-
ið. Þessir menn voru í atvinnu-
leit.
Punktar um Namibíu
Namibía fékk sjálfstæði árið
1990. Eftir það færðu stjórnvöld
landhelgina út í 200 mílur. Ekk-
ert ríki í Afríku er jafn háð sjávar-
útvegi og Namibía. Efnahagslög-
sagan var ofnýtt af skipum ýmissa
erlendra þjóða áður en Namibía
fékk sjálfstæði. Helstu fiskteg-
undir sem veiðast á svæðinu eru
lýsingur, búri, sardína,
krossamakríll og skötuselur, -
einnig er töluvert af krabba.
Þegar landið fékk sjálfstæði var
aðeins ein höfn í öllu landinu, það
var í Luderitz sem er syðst í land-
inu. Þar hefur verið stunduð út-
gerð og einnig demantaköfun á
litlum bátum. Hafnarbærinn
Walvis Bay er miðsvæðis á milli
Angóla og Suður Afríku og þar
hefur verið stunduð mikil útgerð í
gegnum tíðina.
Walvis Bay er eina stórskipa-
höfnin á strönd Namibíu. Bær-
inn var undir stjórn Suður Afríku
til ársins 1994, en þá fyrst fengu
Namibíumenn aftur í sínar hend-
ur þessa mikilvægu höfn.
Namibía var þýsk nýlenda fram
að fyrri heimstyrjöld og gætir enn
víða þýskra áhrifa í landinu. I
Walvis Bay búa um 30 þúsund
manns og er meirihluti þeirra blá-
fátækir blökkumenn. Verðlag er
nokkuð gott en allt sem er fiutt
inn er dýrt.
Maturinn á veitingastöðum var
mjög svipaður því sem maður á að
venjast hér heima á Islandi.
„Rifið, fast og tómt troll”
Stoppað var í fjóra daga í landi
og var ýmislegt gert sér til dægra-
styttingar. Nokkrir fóru til borgar
sem heitir Windhoeg og gistu þar
eina nótt, á meðan aðrir skoðuðu
bæinn og könnuðu næturlífið.
15. febrúar var farið út og hald-
ið á rækjuveiðar ásamt Siglfirð-
ingi. Keyrt var um landhelgina og
kastað víða en lítið sem ekkert var
af rækju. Þann 7 mars var komið
í land í Walvis Bay, ekki til að
landa heldur til að skipta um troll
og fá fiskitroll í staðinn. Nú átti
að fara að veiða fisk sem heitir al-
fonsino og er af karfaætt. Haldið
var út fyrir landhelgina á grunn
sem heitir Valdavia bank. Siglt
var um grunnið og var það kort-
lagt. En það var sama sagan elcki
vildi alfonsinoinn gefa sig frekar
en rækjan; fast, rifið eða tómt troll
hol eftir hol. Siglfirðingur var svo
óheppinn að hann reif allt aftan
úr sér eftir að vera fastur í tæpan
sólarhring.
„Rækjulausa
færibandið“
Nú var þreytan og leiðinn farin
að segja til sín. Ákveðið var að
halda skemmtikvöld; stofnuð var
hljómsveit sem fékk nafnið
Rækjulausa færibandið, og sam-
inn texti um alla áhafnarmeðlimi.
Lögin voru svo sungin við mikinn
fögnuð. Einnig var farið í leiki,
ljóð voru flutt, táslusýning haldin
og ýmislegt fleira gert.
Borðsalurinn var skreyttur með
blöðrum ( gúmmí úr apótekinu)
L