Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Blaðsíða 80

78
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
Ljóð eftir Þorkel Símonarson
Þorkell er 29 ára gamall og hef-
ur mest unnið á þungavinnuvél-
um bæði í sveitinni og annarstað-
ar á landinu. Hann hefur lítið
verið á sjó og þá mest á trillum.
Hann hefiir unnið með foreldr-
um sínum, þeim Svövu og Sím-
oni, að ferðaþjónustu á Görðum
og er sú aðstaða þar í alla staði til
fyrirmyndar. I sumar ætlar Þor-
kell að sjá um nýjan golfvöll sem
hann gerði s.l. sumar. Þorkell
hefur hafit gaman af kveðskap og
ort talsvert sl. 5 ár. Hann er m.a.
höfundur texta fyrir hljómsveit-
ina Hundslappadrífa.
Þetta fyrsta ljóð er ort í tilefni
að því að einn vinur hans, sem
átti trillu, var að kvarta undan því
að hafa hvorki kvenmann fyrir sig
eða til að beita bjóðin hans.
Llnudans i landi
Konan mín bakar og beitir
og bráðum kem ég í land,
aflinn er ýsa, ekkert sem heitir
og undirmáls þorskur í bland.
A trillunum verðum við tæplega feitir
en á togurum þar er það grand.
Konan mín bakar og beitir
og byrstir sig pirruð og örg,
ástandið bölvað, þjakar og þreytir
þorskurinn glötuð Iífsbjörg.
Heimilið örlitla hamingju veitir
háværu börnin mín mörg.
Görðum í Staðarsveit (Keli í Görðum)
Konan mín bakar og beitir
bólgin og skítug og fín,
í bátinn okkar hún blótsyrðum hreytir
og bölvaðan kallar mig svín.
Hvar í helvíti liggja fiskarnir feitir
sem fást ekki á línu til mín.
Konan mín bakar og beitir
á banndögum drekkum við tár,
sögurnar kjaftast um allar sveitir
svæsnar og draga af mér dár.
Helvítis grannarnir frekir og feitir
fiskuðu meira í ár.
Konan mín bakar og beitir
og baráttan versnandi fer,
blindfull á kvöldin hún bokkunni þeytir
bölvar svo kerfinu og mér.
Hafsins auður hamingju veitir
-heillandi! Jú, hvað sýnist þér?
Þetta ljóð er til þeirra sem alltaf eru að berj-
ast við aukakílóin.
Bumbubragur
Mönnum skal matur skammtað
í magann þrisvar á dag,
safnast á mig hvað síst hefur vantað
svaðalegt fastfitulag.
Um útlit mitt segja þarf aðeins eitt
allt er það ferlegt og feitt.
Það er bölvað hvað belgurinn dafnar
og buxurnar minnka svo ört,
klofa upp stigann, maður næstum
því kafnar
og kólesteról skýrslan er svört.
Svo er ákvörðun tekin og tönnlast á því
að tussast í megrun á ný.
I megrunarkúr númer milljón
maula ég gulrót og kál,
tengdamamma hún veitir mér tilsjón
telur mig fordæmda sál.
Þótt maginn sé tómur og meltingin kyrr
er mörinn jafn fastur sem fyrr.
Garnirnar gaula á mig reiðar
og grátandi bið ég um steik,
í ísskápinn laumast svo lúkumar breiðar
ljótur syndari kominn á kreik.
Þá syrtir í álinn, ég svitna með lykt
er svínþungur stíg ég á vigt.
Loks eru fimm kíló farin
í fögnuði aðgerðum hætt,
í kistunni bíður mín kræsingaskarinn
kokkað er feitt bæði og sætt.
I ákafa étið, engan ég spyr
og óðum verð feitur sem fyrr.
Sjósetningarvisur
Norðan golan næðir kalt og nálgast vorið
heldur seinna en hefur verið,
hlána mun þó bölvað skerið.
Trillukarlinn tekur kipp og tóbak sýgur,
vonar senn það vænkist hagur,
verði skárri næsti dagur.
Hefði þurft að herða upp og halda
um klippur,
í rökum hornum fúnar flekkur,
flýtur meðan ekki sekkur.
I hádeginu hummað bæði og hárið strokið,
veðrið fráleitt versnar mikið,
vindum upp og tökum strikið.
Bátnum er svo bakkað út, á bláan sjóinn,
í stresskasti er strengdur maginn
stanslaust fátað allan daginn.
Siglum út og setjum krók í sjávardjúpið,
gulum eftir golþorsk hlaupið,
glatast slóði, oní kaupið.
Trillukarlinn töltir heim með tóman poka,
úr ægisfaðmi einn til baka,
áfram mun þó beygður skaka.
Þessar vísur urðu til í vinnunni
Aflaverð er algjört met,
engu verður sparkað.
Ef fyndinn sjálfur fæst í net,
við flytjum hann á markað.
Draumur sjómanns dúr og moll,
dökkir kaffistraumar.
Á Halamiðum hundrað troll,
og heima konan saumar.
Eg lítinn afla að landi ber,
lífsins mikli bratti.
Hæpið fé úr höndum fer
og hlegið niður á skatti.